⭕️همه در یک سنگر قرار دارند؛ از خاوری و چای دبش تا رونقی و حشمتی! 🔸تأملاتی بر شلاق‌های رویا حشمتی و دفاع از حدود الهی 🔹مسئله این نیست که «حسین رونقی» چند روز پس از قطع شدن پاهایش بلافاصله با رویش مجدد آنها به صحنه‌ی مبارزه بازمی‌گردد یا برای اینکه اثبات کند که در زندان (با عسل طبیعی، ارده و شیره) اعتصاب غذا کرده بود، لخت شود و شکمش را به عقب فشار دهد تا فیگور مبارزه در شرایط سخت بگیرد! 🔹حتی مسئله این نیست که چگونه «آرمیتا عباسی» پس از تجاوزهای جنسی متعدد و ادعای خونریزی داخلی، موهای تراشیده شده و ده‌ها آسیب جسمانی مختلف، هنگام خروجش از زندان با هفت قلم آرایش، موهای رنگی و ناخن‌های مانیکور شده عکس می‌گیرد و دو روز نگذشته تبدیل به مدل و بلاگر می‌شود و چنان اکسپلور اینستاگرام فارسی را از تبلیغات مدلینگ، تبلیغ فروشگاه و... پر می‌کند که صدای جامعه اصناف اینفلوئنسری در می‌آید که هر چه تبلیغ در اینستاگرام بود را اسطوره‌ی مبارزه قبضه کرده و مثل آن فراز درخشان «سیمین دانشور» در رمان «سووشون» التماس می‌کردند لامصب «شلخته درو کن که چیزی گیر ما خوشه چین‌ها بیفتد». 🔹بر همین منوال نیز مسئله این نیست «رویا حشمتی» برای تبلیغ برهنگی در خیابان پول می‌گرفته یا نحوه‌ی شلاق زدنش حتی به نحوی نبوده که ردی از آن بر بدن مجرم باقی بماند(و خود این فرد نیز آن را تأیید کرده است). 🔹ما خیلی وقت است که تکلیف‌مان با این قضیایا روشن است؛ نطفه‌ی جماعت برانداز و تجزیه‌طلب را با دروغ بریده‌اند. در نظر این جماعت «روایت» جای «حقیقت» را گرفته است. مثلاً حتی با اینکه تصویر آلت قتاله‌ی موجود در دستان قاتل شهید عجمیان و حمله‌ی او به این شهید منتشر شد، می‌گفتند «این‌ها برای ورزش بوده» است! 🔹مخلص کلام این است که پروژه‌ی این افراد بالابردن هزینه‌ی اجرای حدود الهی در جامعه است؛ اگر «قاتلِ شبه‌تروریستی» جوان مملکت را «ارباً اربا» کرد کسی او را اعدام نکند، اگر تروریست تجزیه‌طلبی با اسلحه مردم این کشور را به رگبار بست کسی حق قصاص نداشته باشد و اگر مزدوری برای ترویج برهنگی پول گرفت یا شخصی قانون این مملکت را نقض کرد کسی کاری به کارش نداشته باشد. 🔹پروژه‌ی آنها تلاش برای بی‌اثر کردن عاملیت اجتماعی و حاکمیتی است؛ یعنی وقتی که نیروهای امنیتی و قضایی با اینها برخورد می‌کند از پروپاگاندای یک‌طرفه رخ داده در فضای مجازی بترسند و با این افراد مماشات کنند. 🔹«استراتژی سلیطه‌گری» که مسیح علینژاد از دهه‌ی نود شروع کرد و در بلوای ۱۴۰۱ به اوج رسید، به دهن این افراد «شیرین» آمده است. مسئله‌ی اصلی ما نباید «شبهه‌زدایی روزانه از ماشین دروغ» باشد. هر چند که این مسئله به غایت مهم و اساسی است اما باید در نظر داشته باشیم که زمین بازی در جای دیگری است؛ مسئله‌ی ما مطالبه‌‌ی مستمر از قوه‌‌قضائیه برای جدی گرفتن اجرای حدود الهی است. چنانچه پيامبر مکرم اسلام(ص) فرمودند: اجرای یک حد الهی در روی زمین بافضیلت‌تر از باران چهل روز است(وسائل، جلد ۱۲). 🔹باید اعتماد به نفس را به مسئولین قضایی و امنیتی بازگردانیم، باید از مطالبه‌ی مستمر برای برخورد قانونی و اجرای حدود الهی بر مفسدین اقتصادی و دولتی گرفته تا تروریست‌ها و هنجارشکنان حمایت کنیم، از مجلس مطالبه‌ی قوانین سختگیرانه‌تر در حوزه‌ی مسائل اقتصادی کلان و ترک فعل مسئولین داشته باشیم و هم زمان نیز نسبت به هرگونه دهن کجی به قوانین کشور به ویژه قانون حجاب حساس باشیم. میدان مبارزه بسیار گسترده است؛ از خاوری و چای دبش، تا رونقی و حشمتی، همه در یک سنگر قرار دارند. 🔹نباید قانون صرفاً برای اخراج کارگران پیمانی فلان پتروشیمی ضمانت اجرا داشته باشد، قانون باید نسبت به «همه» برابر باشد، از پاساژهای بالاشهری تا خیابان‌های پایین شهر، از فسادخانه‌های حاشیه هرمز تا کمپ‌های جنگل‌های شمال، از مفسدین سیاسی و اقتصادی تا بنگاه‌داری و گردن کلفتی بانک‌ها، عرصه‌ی اعمال قانون و مجازات هنجارشکنان باشد. 🔹باید دولت را از مرض رها شدگی و انفعال خارج کرد اما مسئله این است که بخش بزرگی از این موارد صرفاً بر عهده‌ی فلان وزارت خانه یا فلان قوه‌ی حاکمه نیست، تمامی این موارد با حضور، حمایت، مطالبه و عاملیت مردم به نتیجه خواهد رسید و مردم ما نیز همواره نشان داده‌اند که در صحنه حضور دارند. #حجامت_نظام 🇮🇷 @MobserChannel 🇮🇷 🇮🇷 eitaa.com/Mobser 🇮🇷