‌ گاهی فکر می‌کنم به آن‌هایی که تو را ندارند؛ از فقدان وجود تو در زندگیِ احتمالی خیلی‌ها، قلب من، اینجا، چنان می‌ایستد که گویی رنگِ نبض وُ طعمِ خون برایش بی‌معناست‌! گاهی اوقات هم فکرم راه می‌کِشد سمت آنانی که تو را دارند؛ خوشا به بخت‌شان، چقدر با ، 'واقعی' می‌شوند .. خدایِ خوبِ من