سوره صاد آیه ۳۰ تا ۳۳ / سان‎دیدن حضرت سلیمان از لشگریان: وَوَهَبْنَا لِدَاوُودَ سُلَيْمَانَ ۚ نِعْمَ الْعَبْدُ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ ﴿٣٠﴾ و سلیمان را به داود بخشیدیم، چه‌نیکوبنده‌‌ای بود به‌راستی او بسیار رجوع‌کننده [به خدا] بود. إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِنَاتُ الْجِيَادُ ﴿٣١﴾ [یاد کن] هنگامی را که در پایان روز اسب‌‌‌‌‌های چابک و تیزرو بر او عرضه کردند. فَقَالَ إِنِّي أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَنْ ذِكْرِ رَبِّي حَتَّىٰ تَوَارَتْ بِالْحِجَابِ ﴿٣٢﴾ پس گفت: من دوستی اسبان را بر یاد پروردگارم [که نماز مستحب پایان روز است] اختیار کردم [زیرا می‌‌‌‌‌‌خواهم از آنان در جهاد با دشمن استفاده کنم و همواره به آنها نظر می‌‌‌‌‌‌کرد] تا [خورشید] پشت پرده افق پنهان شد. رُدُّوهَا عَلَيَّ ۖ فَطَفِقَ مَسْحًا بِالسُّوقِ وَالْأَعْنَاقِ ﴿٣٣﴾ [اسب‌‌‌‌‌ها چنان توجه او را جلب‌کرده‌بودند که گفت:] آنها را به من بازگردانید. پس [برای نوازش آنها] به‌دست‌کشیدن به ساق‌‌‌‌‌ها و گردن‌‌‌‌‌های آنها پرداخت؛ معجزه‌ی پیامبر در ایتا👇 https://eitaa.com/moejezeyepeyambar داستان‌های قرآنی و مذهبی در ایتا👇 https://eitaa.com/Dastanqm