آیه ۴۲ سوره زمر، مرگ و خواب، برادر یکدیگر: اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَالَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا ۖ فَيُمْسِكُ الَّتِي قَضَىٰ عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَيُرْسِلُ الْأُخْرَىٰ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ﴿٤٢﴾ و خداست که روح [مردم] را هنگام مرگشان به‌طورکامل می‌گیرد، و روحی را که [صاحبش] نمرده‌است نیز به‌هنگام خوابش [می‌گیرد]، پس روح کسی که مرگ را بر او حکم‌کرده نگه‌می‌دارد، [و به بدن بازنمی‌گرداند] و دیگر روح را تا سرآمدی معین بازمی‌فرستد؛ مسلماً در این [واقعیت] برای مردمی که می‌اندیشند، نشانه‌هایی [بر قدرت خدا] ست. معجزه‌ی پیامبر در ایتا👇 https://eitaa.com/moejezeyepeyambar