محبت خدا
📖🕋 فرازی از تفسیر آیه مبارکه 27 سوره 📜 (( جزء بیست و پنجم )) ----✿❀🍃﷽ﷻ🍃❀✿----‌ ✅ «وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَلَٰكِنْ يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ» 🔷 اگر خدا روزی را بر بندگانش وسعت دهد، در زمین سرکشی و ستم کنند، ولی آنچه را بخواهد به اندازه نازل می کند؛ یقیناً او به بندگانش آگاه و بیناست.(انصاریان) 🌿🍃🌷🍃🌿🍃🌷🍃🌿🍃🌷🍃🌿 ⁉️ چرا در میان آنها گروهى فقیرند، و هر چه درخواست مى کنند، به جائى نمى رسد؟ ⏪ مى فرماید: هر گاه خداوند روزى را براى بندگانش وسعت بخشد در زمین طغیان و سرکشى و ستم مى کنند و لذا به مقدارى که مى خواهد و مصلحت مى بیند روزى را نازل مى کند و به این ترتیب، مسأله تقسیم روزى، بر اساس حساب دقیقى است که پروردگار درباره بندگان دارد، چرا که او نسبت به بندگانش آگاه و بیناست. ⏪ او پیمانه و ظرفیت وجودى هر کس را مى داند، و طبق مصلحت او به او روزى مى دهد، نه چندان مى دهد که طغیان کنند، و نه چندان که از فقر، فریادشان بلند شود. ⁉️ اگر برنامه تقسیم روزى چنین است، پس چرا گروهى را مى بینیم که روزى فراوان دارند و طغیان و فساد کرده اند و دنیا را به تباهى کشانده اند و خداوند جلو آنها را نگرفته، هم در مقیاس افراد و هم در مقیاس دولت هاى غارتگر زورگو. ✍ در پاسخ این سؤال، باید به این نکته توجه داشت که گاه گسترش روزى وسیله اى است براى امتحان و آزمایش، چرا که همه انسان ها باید در این جهان آزمایش شوند، گروهى نیز با ثروت، آزمایش مى شوند. ⏪ و گاه به خاطر این است که هم خودشان و هم انسان هاى دیگر بدانند که ثروت خوشبختى نمى آفریند، شاید راه را پیدا کنند، و به سوى خدا باز گردند، هم اکنون جامعه هائى را مى بینیم که غرق انواع نعمت و ثروت و رفاهند، و در عین حال، گرفتار انواع مصائب و بدبختى ها مى باشند، ناامنى، کشتار، آلودگى فراوان اخلاقى، اضطراب و انواع نگرانى ها، جسم و روح آنها را فرا گرفته است. ⏪ گاهى نیز، ثروت بى حساب، یک مجازات الهى است که خدا بعضى را گرفتار آن مى سازد، دورنماى زندگانیشان دل انگیز، اما اگر از نزدیک نگاه کنیم مى بینیم از خودشان بدبخت تر، خودشانند!، در این زمینه سرگذشت هاى فراوانى از سلاطین و ثروتمندان دنیا وجود دارد، که بسیار شنیده اند، و نقل آنها سخن را به درازا مى کشد. ⁉️ سؤال دیگر این که: آیا مفهوم این سخن این نیست که هرگاه انسان فقیر و محروم است، نباید دست و پائى براى وسعت روزى کند، به احتمال این که خدا مصلحت او را در این دانسته است؟ ✍ در پاسخ این سؤال، نیز باید توجه داشت که، گاهى کمبود روزى به خاطر سستى و تنبلى خود انسان است، این کمبودها و محرومیت ها خواست حتمى خداوند نیست، بلکه نتیجه اعمال او است که دامنگیرش شده، و اسلام، بر اساس اصل سعى و کوشش، که هم در آیات قرآن منعکس است و هم در سنت پیامبر(صلى الله علیه وآله) و ائمه هدى(علیهم السلام)، همه را دعوت به تلاش و جهاد کرده است. ⏪ ولى، هر گاه انسان، نهایت تلاش خود را به کار گرفت در عین حال درها به روى او بسته شد، باید بداند در این امر مصلحتى بوده، بى تابى نکند، مأیوس نشود، زبان به کفران نگشاید، و به تلاش خود ادامه دهد، و تسلیم رضاى الهى نیز باشد. 📚🖇📚🖇📚🖇📚🖇📚🖇📚 📕منبع : تفسیر نمونه https://eitaa.com/mohabbatkhoda
138 مشاهده