از این که ناخواسته غیبتی شنیده بودند،گریه می‌کردند! همیشه این صحنه از خداترسی بی‌بدیل مرحوم استاد آیت الله سید رسول موسوی تهرانی در خاطرم هست که وقتی کسی از دیگری غیبتی کرد، ناگهان دیدم استاد نیستند. گشتم و گشتم و دیدم استاد رفته گوشه‌ای و دارد گریه می‌کند و به درگاه خدا می‌نالد که چرا ناخواسته این غیبت را شنیده است! سیره فرزانگان، عبدالحسن بزرگمهرنیا، نشر سامان دانش، به نقل از: کانال دروس استاد عرفانیان در تلگرام، ۱۴۰۲/۲/۷ https://eitaa.com/sirefarzanegan