دعای جوشن صغیر null اِلهی کَمْ مِنْ عَدُوٍّ انْتَضی عَلَیَّ سَیفَ عَداوَتِهِ وَشَحَذَ لی ظُبَةَ مِدْیَتِهِ وَاَرْهَفَ لی شَباحَدِّهِ وَدافَ لی قَواتِلَ سمُوُمِهِ وَسَدَّدَ اِلَیَّ صَوائِبَ سِهامِهِ وَلَمْ تَنَمْ عَنّی عَیْنُ حِراسَتِهِ وَاَضْمَرَ اَنْ یَسُومَنِی الْمَکْروْهَ وَیُجَرِّعَنی ذُعافَ مَرارَتِهِ نَظَرْتَ اِلی ضَعْفی عَنِ احتِمالِ الْفَوادِحِ، خدایا چه بسیار دشمنی که شمشیر دشمنی‏اش را به روی من کشید، و لبه تیغش را بر من تیز کرد، و باریک نمود دم‏ برنده اسلحه‏اش را و زهرهای کشنده‏اش را برای من درهم آمیخت و تیرهای بی‏خطایش را به سوی من نشانه گرفت و چشم نگهبانش از من به‏ به خواب نرفت و نهانی بر آن است تا مرا در معرض امور ناخوشایند قرار دهد، و به من بچشاند زهر جگر سوزش را، خدایا به ناتوانی من نگریستی‏ که تاب حوادث بزرگ را ندارم