اینجا مسجد امام رضا علیه السلام بوستان ولایت است و شبهای قدر در حالی که پدرها و مادران در حال عبادت و دعا و تضرع به درگاه الهی اند بچه ها در عالم بچه گی و به اقتضای آن مشغول بازی اند هر ازگاهی پدرها سری ب بچه ها می زنند اما خیالشان راحت است که خطری تهدیدشان نمی کند براستی اگر نوجوانها و جوانهای امروز که از وضع ظاهری انها ناراحتیم در پایگاه مهمی بنام مسجد رشد می کردند و جاذبه های مسجد انها را به سمت خود می کشاند شاهد این فضای ناهنجار در جامعه با این شدت و حدت بودیم؟ ایا عوامل دست اندرکار مساجد از امام جماعت گرفته تا هیئت امنا و آبدارچی مسجد و..در جهت تربیت کادر تراز انقلاب قدمی برمی دارند؟ آیا مسجد به محل آمد وشد مردم برای رفع نیازهای مادی و معنوی و حتی حوزه های دیگری همچون سلامت و بهداشت; امنیت و قضاوت و... تبدیل شده است؟ آیا روحانی مستقر در مسجد فقط نماز می خواند و... یا دغدغه رفع نیارهای مادی و معنوی مردم و به ویژه جوانان او را به رهبری جریان و جوشش مردمی در کمک به نظام تبدیل کرده است؟ کمی فکر کنیم واقعا اگر بچه ها تربیت یافته مکتب امام حسین علیه السلام باشند آیا بازهم شاهد فضاهای ناهنجاردر جامعه خواهیم بود آیا بی احترامی های آنان را در پی دریافت یک امر و نهی ساده پیرامون حجاب شاهد خواهیم بود؟ بیاییم جاذبه های مساجد را زیاد کنیم بیاییم روح حاکم درمساجد را روح ترویج معنویت و جوانمردی وظلم ستیزی و استکبار ستیزی قرار دهیم فضایی که انسان ساز باشد انسانی به مقام اعلی درجه آدمیت و بندگی. بندگی نهایت است و این نهایت آن قدر ارزش دارد که برایش هزینه بدهی یا علی سید علی صادقی