Hekmat 121.mp3
3.9M
💧🔸💧 🔸💧 💧 🔸قال امیرالمؤمنین علیه السلام: «شَتَّانَ مَا بَيْنَ عَمَلَيْنِ؛ عَمَلٍ تَذْهَبُ لَذَّتُهُ وَ تَبْقَى تَبِعَتُهُ، وَ عَمَلٍ تَذْهَبُ مَئُونَتُهُ وَ يَبْقَى أَجْرُهُ‏.» (نهج البلاغه، حکمت۱۲۱) 🔹 فرق است ميان اين دو عمل، عملى كه لذّتش رفته و عواقب ناگوارش مانده است و عملى كه رنجش سپرى شده و اجر و ثوابش باقى است. 🔸دوری از لذّت گرایی درانتخاب عمل؛ 🔹فرار نکردن از عمل سخت و عادت ندادن نفس برراحت طلبی؛ 🔸لذتهای خاص اولیای الهی: زهد، آزادگی، یاد خدا؛ 🔹دقت در لذّتهای زودگذر: مانع لذت پایدار(معنوی وعمیق)نشود، آمیخته با گناه نباشد، برای انسان بت نشود؛ 🔸لذّتها نبایدانسان را از یاد خدا غافل کند.«أَسْتَغْفِرُكَ مِنْ كُلِّ لَذَّةٍ بِغَيْرِ ذِكْرِكَ» 🔹از سختی و گرفتاری، نگران نشویم، گرفتاریها گذرا هستند. « فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا» (انشراح،۵) 🔹راه گذشتن از لذّت ها: توجه به خطر تبعات لذتهای زودگذرو محرومیتهای بعد آن؛ 🔸راه تحمّل رنجها: توجه به اجر ماندگارو آسایش بعد آن؛ 🔹عقلانیت و پرهیز از افراط و تفریط در برخورد با سختیها و لذّات زودگذر؛