⚫️نقل است هنگامیکه یکی از کارگزاران خلیفه ملعون، به جهت آزار و شکنجه حضرت مولانا امام حسن بن علی العسکری عليه‌السلام، آن حضرت را در میان درندگان رها کرد، با کمال تعجب دید که امام علیه السلام در میان درندگان ایستاده، نماز می خواند و حیوانات حول حضرتشان جمع شده اند (۱)؛ چنانکه در فرازی از ادعیه وارد شده: «أَسأَلُكَ بِالإمَامِ الحَسَنِ بنِ عَلِيّ الّذِي طُرِحَ لِلسِّبَاعِ فَخَلَّصتَهُ مِن مَرَابِضِهَا وَ امتُحِنَ بِالدَّوَابّ الصِّعَابِ فَذَلَّلتَ لَهُ مَرَاكِبَها»(۲) ✍این نقل مصداقی است از شریفه: ﴿..یا أیُّهَا النّاسُ عُلِّمْنا مَنطِقَ الطَّیرِ وَ أُوتِینا مِن کُلِّ شَيءٍ إنَّ هذا لَهُوَ الْفَضلُ المُبِین﴾ (سوره نمل آیه۱۶) که طبق تفاسیر، بطن آن به وجود مقدس امام اشاره دارد(۳) یعنی حقيقت،کمال و مطلقِ آنچه به انبیاء داده شده [از جمله تسخیر درندگان] به آل محمد علیهم‌السلام اختصاص دارد(۴). 📓۱.الکافي ج۱ص۵۱۳؛ ۲.مفتاح الفلاح ج۱ص۲۲۵؛ ادعیه ساعات،ساعت یازدهم در توسل به امام عسکری عليه‌السلام؛ ۳.البرهان فی تفسیر القرآن ج۴ص۲۰۵؛ ۴.بحارالأنوار ج۴۸ص۵۷