🌸🌸🌸🌸🌸
بگرد نگاه کن
پارت299
وارد کوچه که شدیم سرعتش را کم کرد، ماشین خیلی آرام حرکت میکرد. هوا گرم بود و در کوچه پرنده پر نمی زد.
علی یک دستش روی فرمان بود و آرنج دست دیگرش را روی لبهی پنجره زیر چانهاش اهرم کرده و غرق در فکر بود. این طور پکر و بد حال ندیده بودمش حتی وقتی با هم در آن زیرزمین گیر افتاده بودیم.
این همه ناراحتیاش را نمیتوانستم ببینم.
جلوی در خانه که رسیدیم، ماشین را متوقف کرد.
محمد امین کوله را برداشت و با گفتن خداحافظ به خانه رفت.
نگاهم را به چهرهی سرتاسر غمش دادم.
به رو به رو خیره شده بود و پلک نمی زد.
یک نفس عمیق کشیدم و سرم را زیر انداختم.
–یادته اون روز که برات کپسول اکسیژن آوردم چی بهم گفتی؟
حرفی نزد.
ادامه دادم.
–اون روز که کرونا گرفته بودی، اوایل آشنایی مون رو می گم.
خیلی زود منظورم را فهمید. بدون این که نگاهش را از رو به رو بردارد گفت:
–آره یادمه، جلوی پنجرهی پاگرد ایستاده بودم و نگات میکردم. سینه م خیلی درد میکرد، نای حرف زدن نداشتم، اما به تو زنگ زدم تا صدات رو بشنوم. بعد از این که با تو حرف زدم خیلی بهتر شدم، اصلا احتیاج چندانی به کپسول پیدا نکردم.
پشت تلفن بهت گفتم ببخش که نمیتونم تعارفت کنم بیای خونه. اون روز با الان یه فرق بزرگ داشت، اونم محرم بودنمونه منظور از تعارف اون روز احترام بود چون تو که هیچ وقت بالا نمیومدی، حتی اگه من کرونا هم نداشتم. این حجب و حیای تو بود که من رو به طرفت کشوند. نفسش را محکم بیرون داد و نجوا کرد:
–برای یه مرد گنج بزرگیه.
بغض کردم.
–اون روز با اون شرایطتت ازم عذرخواهی کردی که نمیتونی بهم تعارف کنی، برای همین حالا من باید هزار بار از تو عذر خواهی کنم به خاطر این که با وجود محرم بودنمون، با این که تو خونه هیچ کس کرونا نداره، با این که تو زحمت کشیدی و من رو تا جلوی در خونه رسوندی، با این که نامزدم هستی ولی بازم نمیتونم تعارفت کنم بیای خونه حتی از روی احترام، چون اون جا بهت بیاحترامی می شه.
دیگر نتوانستم جلوی گریهام را بگیرم. با همان هق هق گریه ادامه دادم:
–من معذرت می خوام به خاطر همه چی. به خاطر حرفای اون روز خونواده م که میدونم حسابی ناراحتت کردن.
به خاطر همهی حرفایی که تو این مدت شنیدی و چیزی نگفتی. به خاطر اشتباهاتی که شاید نا خواسته خودم کردم و تو رو به دردسر انداختم.
لیلافتحیپور
.•°``°•.¸.•°``°•
@mojaradan •.¸ ¸.•
°•.¸¸.•°`
¸.·´¸.·´¨) ¸.·*¨)
(¸.·´ (¸·´ .·´