👩‍⚕روز پرستار #متن_مجری #فن_بیان #میان_برنامه موقع خوندن یه مقاله با جمله فوق العاده‌ای از ماهاتما گاندی روبرو شدم... گاندی میگه بهترین راه برای پیدا کردن خودت اینه که خودت رو در خدمت به دیگران گم کنی... (مکث)؛ گاندی حرفای قشنگ زیادی داره اما به نظر من این یکی از زیباترین جملاتش بود. جمله‌ای که ارزش کمک کردن به همنوعان رو به شکلی گویا بیان می‌کنه. با مرور این جمله شاید بهتر بتونیم شأن و منزلت افرادی که زندگی‌شون رو صرف خدمت به دیگران و مخصوصاً بیماران می‌کنن، درک ‌کنیم. اونایی که برای آسایش و آرامش بیمار از جون مایه می‌ذارن و توی این راه از هیچ کوششی دریغ نمی‌کنن. پرستاران را می‌گویم؛ همان فرشتگان سپیدپوش را که حضورشان حتی در بحرانی‌ترین شرایط می‌تواند التیام‌بخش دردهایمان باشد. می‌تواند آبی باشد بر آتش تنش‌ها و نگرانی‌هایمان؛ همان‌ها که پرستاری را نه شغل و حرفه که به‌نوعی، دین و آیین خود می‌دانند. همان‌ها که با بال‌های نامرئی، در ساعات تلخ دردمندی، شربت آرامش را به کاممان می‌چشانند. آن‌ها زائران مسیر عشق هستند و به‌راستی که چه عاشقانه این مسیر را می‌پیمایند. ناجی مهرّی و در این جامه‌ی یار آمدی در شب بیماریم از بهر تیمار آمدی ازتو گویم‌ ای همه مهد امید و لطف و مهر‌ ای تو که با نام نیکوی پرسـتار آمدی بعید است قلم و زبان بتوانند در وصف مقام پرستار نمره قبولی بگیرند. نه! پرستاران در لغات نمی‌گنجند. اسم پرستار و رسم پرستار آن‌قدر عظیم است که واژه‌ها، تاب و توان توصیف ندارند. بین ظرف و مظروف تناسبی نیست؛ دلشان می‌ترکد واژه‌ها؛ از بس که آن‌ها کوچک‌اند و پرستاران بزرگ... چه خوش گفت سنایی بزرگ که: نتوان وصف تو گفتن که تو در وصف نگنجی... ✍مدرسه سخن @matnestan | مَتنـِــــــستان