قال امیرالمومنین (علیه السلام) : قُمْ عَنْ مَجْلِسِکَ لِأَبِیکَ وَ مُعَلِّمِکَ وَ إِنْ کُنْتَ أَمِیراً از جای خود به احترام پدر و معلم خود برخیز، هرچند فرمانروا وامیرباشی. (تصنیف غرر الحکم و درر الکلم ) روزمعلم مبارک امام صادق علیه السّلام می فرمایند: لَستُ اُحِبُّ أن أری الشّابَّ مِنکُم إلاّ غادیا فی حالَینِ:إمّا عالِما أو مُتَعَلِّما، فإن لَم یَفعَلْ فَرَّطَ، فإن فَرَّطَ ضَیَّعَ، وإنْ ضَیَّعَ أثِمَ، وإن أثِمَ سَکَنَ النارَ والذی بَعَثَ مُحمّدا بِالحَقِّ دوست ندارم جوان شما را جز در دو حال ببینم:دانشمند یا دانش آموز؛ زیرا اگر چنین نباشد، کوتاهی کرده و چون کوتاهی کند، ضایع گشته و چون ضایع گردد، گنهکار باشد و چون گنهکار باشد، سوگند به آن که محمّد را به حقّ برانگیخت، در آتش جای گیرد. (أمالی الطوسی، 303/ 604) امام علی علیه السّلام می فرمایند: ما أخَذَ اللّه عَلی أهلِ الجَهلِ أن یَتَعَلَّموا حَتّی أخَذَ عَلی أهلِ العِلمِ أن یُعَلِّموا خداوند، از جاهلان برای آموختن تعهّد نگرفت، مگر این که پیش از آن، دانایان را به آموزش دادن آن متعهّد و موظّف ساخت. (نهج البلاغة، الحکمة 478؛ منتخب میزان الحکمه، 398)