‍ آیةالحق و العرفان سیّد علی قاضی طباطبایی تبریزی آیت اللّه شیخ عباس قوچانی میفرمود: از لحاظ توکل احدی را مانند قاضی ندیدیم. آن چنان مانند کوه استوار بود که مسائل مختلف اجتماعی و زندگی ابداً خم بر ابروی ایشان نمی آورد. مرحوم قاضی با آن عائله سنگین در فقری شدید به سر می برد و مدت ها خوراکش نان خشکی بود که در کاسه آب فرو می برد. می فرمود : برزخ من در دنیا فقر است و دیگر در برزخ مشکلی ندارم و با همه این احوال می گفت: من لنگه کفش انسان های کامل هم نمی شوم. آن فرید عصر و یگانه دوران صاحب مقام تشرف بود. خود می فرمود: من آن عبارتی را که حضرت حجت (عج) هنگام ظهورشان میفرمایند واصحاب پراکنده می شوند می دانم! و وقتی از تشرف ایشان نزد حضرت ولی عصر(ع) پرسیدند، پاسخ داد: « کور است چشمی که صبح از خواب بیدار شود و در اولین نظر نگاهش به امام زمان نیفتد!» استاد سیّد محمد حسن قاضی نقل می کند: روزی پشت سر ایشان راه می رفتم که شیخی آمد جلو راهشان را گرفت و گفت: از کجا معلوم این حرف های تو راست باشد؟ من می خواهم از خود حضرت ولی عصر بشنوم. آیت الله قاضی در جواب فقط گفت: خب بیا برویم تا بشنوی، در همان هنگام دیدم اثری از شهر نیست و ما در بیابانی قدم می زنیم. از دور بلندی معلوم بود که افرادی در حال رفت و آمد از آن بودند. هنگامی که نزدیک آنجا شدیم آن شیخ پشیمان شد و گفت : نه نمی خواهم! و من دیدم دوباره در همان شهر و همان کوچه هستیم. اواخر عمر شریفش می فرمود: در سینه ام آتش است! این آتش ساکت نمی شود، دائم آب می خورد و این بیت از مثنوی مولوی را با خود تکرار می کرد: گفت من مستسقی ام آبم کشد گرچه می دانم که هم آبم کشد از آیت اللّه سیّد ابوالقاسم خویی نقل است که فرمود: در ایام وفات استاد اخلاق آقا میرزا علی قاضی، تناثر نجوم رخ داد و این به جهت رفعت مقام آن مرحوم بود. من که خودم این واقعه شگفت انگیز را با چشمان خودم دیدم، نمی توانم انکار کنم. . وقتی از آیت اللّه بهجت در مورد آیت اللّه سید علی قاضی پرسیدند، گریست و فرمود: چه کنم که قلمی آن قدر قدرتمند نیست که بتواند هر چه را در مورد قاضی بوده بنویسد. 🔶 کانال ارتباطی و اعتقادی کانونهای فرهنگی هنری مساجد شهرستان تکاب. @kanoontakab