امام صادق عليه السّلام فرمودند: لَا يَنْفَكُّ الْمُؤْمِنُ مِنْ خِصَالٍ أَرْبَعٍ مِنْ جَارٍ يُؤْذِيهِ وَ شَيْطَانٍ يُغْوِيهِ وَ مُنَافِقٍ يَقْفُو أَثَرَهُ وَ مُؤْمِنٍ يَحْسُدُهُ قَالَ سَمَاعَةُ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مُؤْمِنٌ يَحْسُدُهُ قَالَ يَا سَمَاعَةُ أَمَا إِنَّهُ أشهدهم [أَشَدُّهُمْ‏] عَلَيْهِ قُلْتُ وَ كَيْفَ ذَلِكَ قَالَ لِأَنَّهُ يَقُولُ الْقَوْلَ [فِيهِ‏] فَيُصَدِّقُ عَلَيْهِ. مؤمن از چهار خصلت جدا نيست: 1. از همسايه ‏اى كه او را اذيّت كند. 2. از شيطانى كه او را گمراه سازد. 3. از منافقى كه دائما به دنبال او باشد. 4. از مؤمنى كه بر او حسد ورزد. سماعه مى‏ گويد: به امام عرض كردم: فدايت شوم! مؤمنى كه به او حسادت مى ‏كند؟ فرمودند: اى سماعه! اين مؤمن حسود از همه براى او سخت‏ تر است. گفتم: چگونه چنين است؟ فرمودند: در باره او بد مى‏ گويد و مردم باور مى ‏كنند. 📚 مشكاة الأنوار في غرر الأخبار ؛ النص ؛ ص78. https://eitaa.com/mokeb_javanan_takab