ملا هادی سبزواری: در رابطه با علقه روح نسبت به بدن به سبب همراهی با بدن در ایام عمر، به تعلق روح انوار مطهره معصومین علیهم السلام به ابدان شریفشان اشاره کرد. اینکه ما در و دیوار حرم های شریفه اهل بیت علیهم السلام را می بوسیم، به واسطه حضور آن بزرگواران در آن محیط است.   وی در این زمینه به حکایتی از مجنون پرداخت. آنجا که دیدند که او در و دیوار کوی لیلی را می بوسد و این بوسیدن تنها به خاطر آن بوده است که لیلی در آن کوی خانه دارد. در کتاب مصیبت نامه عطار آمده است: گشت مجنون هر زمان شوریده تر همچنان در کوی لیلی شد مگر هرچه را در کوی لیلی دید او بوسه بر می داد و می بوسید او گه در و دیوار در بر می گرفت گاه راه از پای تا سر می گرفت نعره میزد در میان کوی خوش خاک می افشاند از هر سوی خوش روز دیگر آن یکی گفتش که دوش از چه کردی آن همه بانگ و خروش هیچ دیوار و دری نگذاشتی می گرفتی در بر و میداشتی هیچ از در کار برنگشایدت هیچ ازدیوار در نگشایدت کرد مجنون یاد سوگندی عظیم گفت تا در کوی او گشتم مقیم من ندیدم در میان کوی او بر در و دیوار الا روی او بوسه گر بر در زنم لیلی بود خاک اگر بر سر کنم لیلی بود چون همه لیلی بود در کوی او کوی لیلی نبودم جز روی او هر زمانی صد بصر میبایدت هر بصر را صد نظر میبایدت تا بدان هر یک نگاهی میکنی صد تماشای الهی میکنی دل که دارد این نظر اندک قدر می نیاساید زمانی از نظر گر بجای یک نظر بودی هزار آن هزاران دیده بودی غرق کار @kanoontakab