🔘سفره هستى براى بشر است، آيات زيادى با واژۀ «قَبْلِكُمْ‌» داريم، يعنى هستى براى شماست. انسان هم براى عبادت است؛ البته نه اينكه يكسره در حال نماز باشد، بلكه همه كارهايش رنگ خدايى داشته باشد. حالا كه هستى براى بشر و بشر براى عبادت است، اگر بشر عبادت نكرد، ظلم كرد، ديگر وجود اين بشر لازم نيست. مثلاً ما سفره پهن كرده‌ايم براى اينكه مهمان غذا بخورد، اگر غذا نخورد، سفره را جمع كنيم. خداوند متعال مى‌فرمايد: «مٰا كٰانَ‌ اللّٰهُ‌ لِيُعَذِّبَهُمْ‌ وَ أَنْتَ‌ فِيهِمْ‌؛ به خاطر وجود پيامبر است كه شما را عذاب نمى‌كنيم». (انفال: 33) مثل اينكه سفره باز است، همه غذا مى‌خورند و بعضى آن را اسراف مى‌كنند؛ اما يك انسان محترم نشسته و مشغول غذا خوردن است، بنابراين صاحب خانه به خاطر او سفره را جمع نمى‌كند. يا اينكه گاهى خادم مسجد مى‌بيند همه رفته‌اند، اما يك نفر مرد خدا مشغول عبادت است، به خاطر او لامپ‌هاى مسجد را خاموش نمى‌كند! امام صادق(ع) در حديثی فرمودند؛ «لَولاَ الْحُجَّةُ‌ لَساخَتِ‌ الْاَرْضُ‌ بِاَهْلِها؛ اگر حجت خدا نباشد، زمين اهل خود را فرو مى‌برد!» (اصول كافى، ج 1، ص 334) 📓برگرفته از کتاب تمثیلات مهدوی_ نوشته حجة الاسلام والمسلمین محسن قرائتی @mola_amiralmomenin_as