1- قرآن، پايه‌ى قضاوت و عدالت ميان مردم است.
2- قاضى بايد از قانونِ قرآن، آگاهى كامل داشته باشد.
3- فراگيرى قرآن و سنّت شرط قاضى شدن است.
4- چون نزول قرآن بر اساس حقّ است، قضاوت‌ها هم بايد بر مبناى حقّ باشد، نه وابستگى‌هاى حزبى، گروهى، منطقه‌اى و نژادى.
5- رفتار به عدالت، حتّى نسبت به غير مسلمانان هم ضرورى است.
6- قضاوت، از شئون انبياست. تنها ابلاغ احكام كافى نيست، اجراى احكام نيز وظيفه است.
7- كفر اشخاص، دليل تهمت به آنان نمى‌شود.
8- پيامبر، علاوه بر قانون و كتاب، از امدادهاى الهى برخوردار است.
9- خداوند علاوه بر قرآن برنامه‌هاى ديگرى به پيامبرش نشان داد.
10- خداوند، پيامبرش راحفظ مى‌كند و توطئه‌ها و صحنه‌سازى‌ها را فاش مى‌سازد.
11- قانون محترم است، ولى براى جلوگيرى از سوء استفاده‌ها بايد چاره‌اى جست. در اينجا، امداد الهى چاره‌ى كار شد.
12- دفاع و حمايت از خائن ممنوع است.
13- خائنان نبايد اميدى به حمايت رهبران دينى داشته باشند.
14- قضاوت، مقامى است كه متصدى آن، اگر معصوم هم باشد باز استغفار مى‌طلبد.
15- از افتخارات اسلام اين است كه حتّى اگر به يك يهودى ظلم شود، شخص اوّل اسلام براى مسلمانانى كه سوء قصدى داشته‌اند بايد استغفار كند.
16- اگر قرآن، ساخته و پرداخته‌ى خود پيامبر بود، هرگز آياتش فرمان استغفار به رسول خدا نمى‌داد.
17- قاضى بايد همواره براى دورى از هواى نفس استغفار كند.
18- استغفار، مايه بهره‌گيرى از مغفرت ورحمت پروردگار است.
19- خداوند علاوه بر بخشيدن گناه مهربان است.
#استاد_قرائتی