پايان ماه، گناهان در مُحاق 🔆دعای۴۴صحیفه مبارکه سجادیه🔆 «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ امْحَقْ ذُنُوبَنَا مَعَ امحَاقِ هِلالِهِ، وَ اسْلَخْ عَنَّا تَبِعَاتِنَا مَعَ انْسِلاخِ أَيَّامِهِ حَتَّي يَنْقَضِيَ عَنَّا وَ قَدْ صَفَّيْتَنَا فِيهِ مِنَ الْخَطِيئَاتِ، وَ أَخْلَصْتَنَا فِيهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ.» خدايا با بی رمق شدن نور ماه و رفتن او در محاق، گناهان ما را نيز پنهان فرما. با پايان يافتن اين ماه پيامدهای گناهان و سنگينی رفتار خطای ما را، از ما بركنار نما؛ تا جايی كه چون اين ماه پايان می يابد، ما نيز از خطا و گناه پاك شده و از بديها و زشتيها رها گشته باشيم. 🌸علامه مصباح یزدی (رضوان الله تعالی علیه): از شب بيست و هفتم به بعد، گاهی دو شب و گاهی سه شب به پايان ماه مانده ديگر ماه ديده نمی شود. ايام ديده نشدن ماه را، ايام «مُحاق»، «مِحاق»؛ يا «مَحاق»؛ می گويند. حالت «هلال»؛ ماه در دو مرحله ظاهر ميشود: يكي در آغاز ماه و ديگری در پايان ماه. دو يا سه شب مانده به پايان ماه، ديگر هلال ماه در حال «محاق»؛ است. شبِ پايان ماه نيز شب سلخ ناميده شده چرا كه دوباره ماه نو طلوع می كند. 🌸 امام سجاد (علیه السلام) در دعا می فرمايد: خدايا همانگونه كه هلال ماه رو به محاق ميرود، و ديگر نور ماه ديده نمی شود، گناهان ما را نيز بی رمق و پنهان فرما! به گونه‌ای كه تا پايان ماه ديگر گناهی برای ما نمانده باشد و در هنگام «سلخ»؛ و نو شدن ماه، ما را نيز آراسته و نو نما. حضرت امام سجاد (ع) رفتارهای زشت ما را به ماه تشبيه ميكنند و از خدا می خواهند تا آنچنان كه در پايان ماه، نور مهتاب كم ميشود، گناهان ما نيز بی رمق و بی فروغ گردند تا جايی كه در پايان ماه ديگر گناهی در دفتر اعمال ما نمانده و با پايان اين ماه ما نيز از همه گناهان پاك شده باشيم.