که دین وارد میدان مدیریت زندگی شود و به نحوی با دستورات و احکام شرعی قوانینی وضع کند که به تعدیل کننده خواست ها و در جهت نظم بخشی به زندگی اجتماعی انسان باشد و نیازها و منافع او را به گونه ای مدیریت نماید که مزاحمت ها به حد اقل برسد و زمینه رشد و تکامل انسان فراهم باشد. اما در آخرت فضای زندگی انسان به گونه ای دیگر است و نیازی به اینگونه مدیریت نیست.