در این نگاه هر چه بیشتر از نعمت‏هاى دنیا و کمالات هستى داده شده باشد، به همان اندازه داراى مسئولیت بیشتر باید باشد و در مقابل هر یک از نعمت‏هاى الهى از او سؤال شود که آیا حق آن را به جا آورده است؟ اما آن که کمتر به او داده شده، سبک‏بارتر است. از طرف دیگر با توجه به روایات به دست مى ‏آید که خداوند بعضى از کاستى‏ هاى دنیا را در عالم دیگر جبران مى‏ نماید و به هیچ بنده‏اى ظلم روا نمى‏ شود. به عنوان نمونه در روایتی آمده است که: معصوم می فرماید: «فقیران مؤمنین هفتاد سال زودتر از ثروتمندان وارد بهشت مى ‏شوند»[۴]