حاج محمد تقی جابری تبریزی رمضان ماه مناجات مه ذکر و دعاست مه رحمت مه توبه مه غفران و رجاس رمضان ماه خدا ماه قیام است و قعود مه عرفان مه تسلیم و رکوع است و سجود رمضان ماه رهایی ز جهان سُفلاست مه معراج به اوج ملکوت اعلاست رمضان ماه تمسّک به خداوند رئوف مه عاصم ز معاصی و ز آفات مخوف رمضان ماه کرامت، مه تسویف بلاست مه ایمان مه قرآن مه تسریع عطاست رمضان ماه محبّان خداوند حق است مه مهمانی گسترده ی ربّ الفلق است شده مفتوح در این ماه در خانه ی عشق روزه داران شده دعوت به کرم خانه ی عشق بارالها به قریبان الستت سوگند به خموشان ز خود رسته ی مستت سوگند به تماشاگه عشق و کرمت راهم ده به کرم خانه ی ناز و نعمت راهم ده ز ازل بخشش و انفاق و عطا عادت توست چشم پوشی ز معاصی و خطا عادت توست گرچه غفلت زده ام لیک در این ماه عظیم چشم بستم به کف لطف تو ای حی قدیم دارم امید عنایت ز درت یا الله نا امیدم منما از کرمت یا الله جابری حال مناجات و دعا می خواهد اندر این ماه دعا فیض لقا می خواهد