درسهایی از قرآن: جلسه هفتم: علامت مدّ(~) مقدمه : شخصی نزد ابن مسعود از صحابه پیامبر به تلاوت قرآن مشغول بود زمانی که به آیه شریفه (۶۰) از سوره توبه ( اِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلفُقُرَ(آ)ء وَ المَسَاکِینِ.....) رسید. الف مدی کلمه لِلفُقَرَ(آ)ء را بدون مد خواند. ابن مسعود گفت: رسول خدا (ص)‌ اینچنین مرا یاد نداد. ایشان برای من چنین خواندند که در بالا ذکر شد و الف لِلفُقَرَ(آ)ء را با مد خواند. مبحث مد و قصر تعریف مد : کلمه مدّ در لغت به معنای زیادت - زیاد بودن آمده و خداوند در آیه ۱۲ سوره نوح می فرماید (.....وَ یُمدِدکُم بِاَموَالِِ....) یعنی اموال شما را زیاد می کند. در تجوید، مدّ عبارت است از امتداد صوت در حروف مدی بیش از میزان طبیعی : مثال: شآءَ بیش از مقدار معمول است. تعریف قصر : کلمه قَصر: ضد مدّ و در لغت به معنای حبس کوتاهی آمده. مُقَصِّر یعنی کسی که در انجام کاری کوتاهی کرده است. قصر در اصطلاح تجویدی، یعنی اداء حرف بمیزان طبیعی و معمول به قصر مد طبیعی نیز گفته اند. ( ادامه درس مد جلسه آینده ) پایان درس هفتم.۱۴۰۳/۶/۱۶