درسهایی از قرآن: جلسه شصت و دوم، احکام میم ساکنه میم ساکنه در نزد حروف ۲۸ به یکی از سه حالت زیر خوانده می شود: ادغام----- اخفاء----- اظهار ۱- ادغام: فقط در نزد حرف(میم) انجام می شود (ادغام متماثلین ) و چون این ادغام همراه با(غنه) است لذا در حین ادغام باید به اندازه (دو حرکت) صوت از قضای بینی خارج شود/ مانند: کَم مِن----- رَبِهِم مُشفِقُونَ ۲- اخفاء: فقط نزد حرف(ب) انجام می شود.این اخفاء نیز با غنه همراه است و باید به اندازه(دو حرکت) ادامه یابد. مانند: اَنتُم بِهِ----- تُاتِیهِم بَغتَهً تذکر مهم: در شروع اخفاء لبها را بسیار به هم نزدیک می کنیم به حدی که اصطلاحاً یک تکه کاغذ بتواند از بین دو لب عبور کند. همزمان ، بخش عمده صوت را از فضای بینی خارج نموده و این حالت را به اندازه دو حرکت ادامه می دهیم. آنگاه حرف (باء) را ادامه می دهیم. ادامه درس جلسه آینده، پایان درس شصت و دوم.