درسهایی از قرآن: جلسه هفدهم، ادغام نون ساکنه در حروف یرملون دو نوع است. الف) ادغام مَعَ الغُنه (با غنه) یعنی هر گاه نون ساکنه به چهار حرف ( ی--- م----و----ن) یَمُون برسد. بخش عمده صوت از فضای بینی خارج می شود و به علاوه این حالت به میزان (دو حرکت) باید ادامه داشته باشد. چند مثال از ادغام نون ساکنه ادغام مع الغنه یاء: مَن یَشَاءُ--- اَیَهً یُعرِضُوا میم: مِن مَالِِ---- عَذَابُُ مُقِیمُُ واو: مِن وَلِیِِّ ---- یَومَئِذِِ وَاهِیَهُُ نون: مِن نَفسِِ---- شَیءِِ نُکُرِِ ب: ادغام بلاغنه(بدون غنه) : یعنی هر گاه نون ساکنه به دو حرف (ل---ر) لُر برسد. فقط دو حرف مزبور مشدد شده و بدون کشش اداء می شوند. مثال: ادغام بلاغنه، لام: مِن لَدُنکَ---- یَومَئِذِِ لَخَبِیرُُ راء: مِن رَبِّکُم---- لَرَوُفُُ رَحِیمُُ تذکر مهم در ادغام: اگر نون ساکنه و حروف یرملون در یک کلمه قرار گیرند دیگر ادغام انجام نمی شود و نون اظهار می گردد. این حالت فقط در چهار کلمه قرآن آمده است که عبارتند از: (دُنیَا----بُنیَانُُ--- صِنوَانُُ---- قِتوَانُُ.) علت اظهار نون ساکنه در کلمات فوق ، این است که در صورت ادغام، به کلمات دیگر شبیه شده و احتمالاً در معنی آنها شبهه ایجاد می شود. پایان درس هفدهم. ۱۴۰۴/۵/۲۸ معلم قرآن حاجی بابایی 🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾