🥀🍒🥀درسهایی از قرآن: جلسه سی و نهم، ادامه مخارج، مخرج چهاردهم: محل خروج سه حرف ( ظ---ذ---ث) ابتدا حرف (ظاء) در عربی از برخورد نوک زبان به دندانهای بالا تلفظ می گردد با این تفاوت که کناره های زبان به دندانهای بالا نزدیک شده و تَهِ زبان نیز به سمت کام برجسته می شود تا حرف (ظاء) پر و درشت تلفظ گردد، به هنگام اداء( ظاء)‌ دهان تقریباً به حالت عمودی در می آید. سپس حرف( ذال) از برخورد نوک‌زبان به دندانهای بالا به طور نازک و ظریف تلفظ می گردد. و به هنگام اداء( ذال) دهان تقریباًبه حالت افقی دارد. مانند حالت خنده و تبسم. آخر حرف( ثاء) در عربی به صورت دمیدن هوا از بین زبان و نوک دندانهای بالا تلفظ می گردد. مثال: ظَلَّ(ماند) ذَلَّ(خوار شد) زَلَّ(لغزید) نَظَرَ(سایه می افکند) نَذَرَ(خوار می کند) نَزَرَ(اندک) اِثمُُ(گناه) اِسمُُ(نام) ثَمَّ(آنجا) سَمَّ(مسموم کرد) لَبِثَ(ماند) لَبِسَ(پوشید). به این سه حرف، (ظ--ذ--ث) از قول ابن الجزری حروف( لِثَوِی) گویند. ادامه مخارج جلسه آینده، پایان درس سی و نهم. ۱۴۰۴/۶/۳۰ معلم قرآن حاجی بابایی 🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀