🔴🔶روایتی بسیار زیبا در مورد سوال و جواب در عالم قبر
📙 در «تفسير عیاشی» در ذيل آيۀ شريفۀ:
يُثَبِّتُ اللَهُ الَّذِينَ ءَامَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَيَو'ةِ الدُّنْيَا وَ فِي‌ا لاخِرَةِ.
❇️سويد بن غفلة از حضرت أميرالمؤمنين (عليه السّلام) نقل کرده که آن حضرت فرمود:
🚻 وقتي كه فرزند آدم ميخواهد از دنيا برود؛ آخرين روز از روزهاي دنياي او و اوّلين روز از روزهاي آخرت اوست، سه چيز براي او به صورت مثاليّۀ خود مجسّم ميگردد: مال او، فرزندان او، و عمل او.
▶️پس نگاه می کند به مالش و مي گويد:
⏩سوگند به خدا كه من براي گرد آوردن و جمع‌آوري تو بسيار حريص بودم و نسبت به از دست دادن و رها نمودن تو بسيار بخيل بودم؛ در اين هنگامِ تنگدستي و بيچارگي از دست تو براي من چه بر مي‌آيد؟
🔼مال در جواب مي گويد: فقط كفن خود را از من مي‌تواني دريافت كني.
🔼بعد نگاه مي کند به فرزندان خود و مي گويد:
سوگند به خدا كه من نسبت به شما بسيار دوست بودم، و در هر حال محافظ و نگهبان شما بودم از هر گونه گزند و ناراحتي كه بر شما وارد مي شد؛ اكنون در اين موقع خطير از دست شما براي من چه كاري ساخته است؟
آنها در پاسخ ميگويند: ما تنها کاری که می کنیم اینکه تو را بسوي قبرت ميبريم و در ميان خاك پنهان مي‌كنيم.
↗️سپس نگاه می کند به أعمال صالحه و حسناتي كه انجام داده و ميگويد:
↔️من نسبت به بجا آوردن شما بسيار بي‌رغبت بودم و شما براي من بسيار سنگين بوديد؛ امروز از شما براي نجات من چه كاري ساخته است؟
↕️عمل در پاسخ مي گويد:
من رفيق تو و قرين تو هستم در ميان قبر تو و در روز حشر تو، و از تو دور نمي‌شوم تا من و تو هر دو در مقام عرض در پيشگاه حضرت پروردگار حاضرشويم.
اگر آن شخص كه در حال احتضار و سكرات مرگ است، مطيع و وليّ خدا باشد، كسي به نزد او مي‌آيد كه از تمام مردم بويش معطّرتر و منظرش زيباتر و لباسش فاخرتر است و به او ميگويد:
بشارت باد ترا به نسيم‌هاي جان‌فزا كه از جانب خدا مي‌وزد و گلهاي خوشبو و بهشت پر نعمت؛ وارد شدي به عافيت، قدمت مبارك باد، خوش آمدي!
↔️وليّ خدا ميگويد: تو كيستي؟
او در پاسخ مي گويد: من عمل نيكوي تو هستم كه از دنيا به سوي بهشت مي‌آيم.
و او مي‌شناسد كسي را كه او را غسل ميدهد، و قسم ميدهد افرادي را كه جنازۀ او را حمل مي‌كنند كه به سرعت ببرند و زودتر به خاك بسپارند و وقتي كه او را وارد در قبرش مي‌كنند، دو ملك به نزد او مي‌آيند و آن دو، دو فرشتۀ بازپرسي و بازجوئي كننده از عقائد و كردار او هستند؛ و بطوري به سمت او نزديك ميشوند كه موهاي بلند خود را به زمين مي‌كشند و زمين را با دندان‌هاي نيشِ خود مي‌كَنند و شخم مي‌كنند، و صداي آنها چنان مهيب و زننده است كه گوئي صداي غرّش تند و شديد آسمان است، و چشمان آنان چنان دهشت انگيز و وحشت‌آور است كه گوئي مانند برقِ زنندۀ ابرهاي سياه آسمان است.
#متن_نوشت
📗منبع:
تفسير عيّاشي؛ ذیل سورۀ إبراهيم، جلد دوّم، ص 227
#گروه_تبلیغی_تسنیم
@taghcheh1399