چند خط شرح شاعرانه بر دل سوخته ی ما و پیکر سوخته ی او : در خرمن آتش بدن پر شررش سوخت پروانه برای دل ما بال و پرش سوخت پیکر به زمین ماند تنش سوخت چه آرام عمامه خاکی و عبا دور و برش سوخت این سوختن ارثیه زهراست که هرکس پای ولی اش ماند سرآخر اثرش سوخت آن درب جنان سوخت که آن خیمه جان سوخت معجر به شرر سوخت ، گل روی سرش سوخت این بار که خلیل از دل آتش نرهیده است سیمرغ نشان گشت ، اگر برگ و برش سوخت یک سوختن اما به دل ماست که آقا از غربت این مرد تمام جگرش سوخت ۱۴ خرداد ۱۴۰۳ محمدعلی رضاپور @menbaremajazii