لا ینبغی لِلْعَبْدِ أَنْ یَبْقَ بخَصْلَتَین: العافیة و الغَنی، بَیْنا تَراهُ مُعافی إِذْ سَقِمَ، وَ بَیْنَا تَرَاهُ غَنَا. سزاوار نیست که بنده ی خدا به دو صفت اعتماد کند تندرستی و توانگری چه اینکه در همانوقت که او را تندرست بینی ناگهان بیمار میشود و آن زمان که او را توانگر بینی به ناگاه تهیدست می گردد. https://eitaa.com/joinchat/482476110C1bfffef8cb