پس از شهادت امام صادق -علیه السلام- چنین شد که: «وَخَرَجَتِ المَساکینَ وَالأیتامُ یُنادونَ واضَیعَتاه وامِحنَتاه واقِلَّةَ ناصِراه» «نیازمندان و یتیمان [که جای خالی پدری مهربان را می دیدند، از خانه خود] بیرون آمده، فریاد می زدند: وای از این تباهی! وای از این اندوه! وای از کمبود یاور!» 📚 «مفیض الدمع الرافق في وفاة جعفر بن محمد الصادق علیه السلام»، بحرانی، کتاب الوفیات، گروهی، ج۲، ص۲۴۹.