🌷 نکته تفسیری صفحه ۵۱۹🌷 دوست، نزدیک تر از من به من است: آیا تاکنون به محضر یکی از عالمان بزرگ شرفیاب شده اید؟ آیا از نزدیک با رئیس جمهوری یا یکی از شخصیت های بزرگ کشور ملاقات داشته اید؟ راستی انسان در پیشگاه بزرگان چه آدابی را باید رعایت کند؟ خداوند، در قرآن، خود را با صفات گوناگونی معرّفی فرموده است. یکی از آن ویژگی ها، صفت«قریب» است . البتّه معمولاً ما از نزدیکی یا دوری یک چیز، مفهوم مادّی و مکانی آن را تصوّر می کنیم. خداوند در کتاب خود توضیح داده که او از هر چیز و هر کس به ما نزدیک تر است؛ حتّی از خود ما. در آیه‏ ی 24 سوره‏ی انفال می خوانیم: «بدانید که خدا بین انسان و قلبش قرار دارد.» یا آیه‏ی مورد بحث می فرماید: «ما به انسان از رگ گردنش نزدیک تریم.» البتّه این آیات نیز برای درک بهتر ما از نزدیکی خدا به ماست؛ وگرنه شدّت نزدیکی خدا به ما تصوّرشدنی نیست؛ زیرا تک تک سلول های بدن ما، در پیشگاه خدا و به فرمان او به فعّالیّت خود مشغول اند و روح و روان ما در حضور اوست. مگر ممکن است خدایی که پیوسته به مخلوقات خود حیات می بخشد و وجود آن ها به خواست و اراده‏ ی او وابسته است، از آن ها دور باشد؟ البتّه چگونگی این نزدیکی فوق العاده بر ما پوشیده است و ما نمی توانیم نزدیکی او را با نزدیکی موجودات دیگر به خود بسنجیم. امیر مؤمنان علی ـ که پس از پیامبر، هیچ کس مانند او خدا را نمی شناخت ـ در این باره فرموده است: «خدا از اشیاء جداست؛ نه جدایی مکانی. و در اشیاء هست؛ نه بدین صورت که در داخل آن ها مخلوط شده باشد.» توجّه به این حقیقت مهم، انسان را در دو حالت باشکوه ترس و امید قرار می دهد: ترس از رفتار ناشایستِ خود در پیشگاه خدای یکتا، و امید و نشاط به این که آفریدگار بزرگ هستی، بسیار بسیار نزدیک است، صدای ما را می¬شنود، از نیازهای ما باخبر است، درخواست ما را پاسخ می دهد و به ندای ما لبیک می گوید. پس مبادا از حضور خدا غافل شویم و دیگران را نزدیک تر از او به خود بدانیم. «دوست نزدیک تر از من به من است وین عجب تر که من از وی دورم چه کنم، با که توان گفت که دوست در کنار من و من مهجورم؟ ». 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113