🔸بگو بخند با نامحرم به امیدِ متعه‌شدن و بهرمندی از ثواب بعد از آن! 🔹کتاب جامع‌الشتات میرزای قمی، یک حاوی پرسش‌پاسخ‌های مردم از ایشان است که اکثرا دینی و بعضا حتی غیر دینی است (مثل اینکه فلان شعر حافظ را چطور بخوانیم!) که برخی پرسش‌پاسخ‌های آن به زبان فارسی و برخی به زبان عربی است. 🔹یک پرسش‌پاسخِ جالب و مرتبط با کانال ما که موردابتلای بسیاری از آقایانِ مؤمن نیز هست، این است که برخی اوقات، خانمی که می‌خواهند به او پیشنهاد ازدواج‌موقت بدهند، جز با خوش‌وبش، شوخی، مشاعره یا چشمک و اشاره‌ای نمی‌توانند حرف‌شان را مطرح کنند. و سوالی که هست این است که آیا این امر حرام را انجام دهند به امید ثوابی که (در صورت موافقت و انجام متعه) بعدش می‌برند؟ پرسش‌پاسخی که در صفحه‌ی ۴۸۵ جلد چهارم کتاب مذکور آمده را ببینید: 🔹 سوال۳۰۲: بعضی از زنان هستند که متعه کردن ایشان با واسطه ممکن نمی‌شود بلکه موقوف است به مراوده، از قبیل نگاه کردن به غمزه و اشاره و حرف زدن و شعر خواندن. آیا کسی این امور را تقدیم رساند تا به آن ثواب برسد یا آن ثواب به این گناه نمی‌رسد. جواب: مرتکب معصیت‌شدن به امید این که به ثوابی برسد از تسویلات شیطان و مخالفت خداوند دیّان است. ✍پی‌نوشت: و البته اینطور نیست که برخی بگویند در زمان ما بدونِ مراوده نمی‌شود مقدماتِ متعه را فراهم کرد. هم نویسنده کسانی را می‌شناسد که بدون مراوده و حتی فرستادنِ یک ایموجی لبخند به نامحرم، بیش از ده بار توفیق انجامِ سنّت متعه را داشته‌اند و هم اینکه خودِ این خویشتنداری از شوخی، احتمال رسیدن به مقصود را بیشتر می‌کند؛ هم از باب آیه‌ی «و من یتق الله یجعل له مخرجا» و هم از این لحاظ که یک مردِ غیرشل! در برخورد با نامحرم، در ناخودآگاهِ بسیاری از نسوان دلنشین‌تر است. #من_و_متعه_ام @moteeh 🌿