🌺🌿خاطره از شهید محمدفلاح رحمانی چند وقتی از رفتن عمو محمد به جبهه ها می‌گذشت با اینکه بچه بودم خیلی نگران بودم و همش از مادرم می‌پرسیدم چرا عمو نمیاد اون موقع ها ما تلویزیون هم نداشتیم و فقط از طریق رادیو اخبار رو دنبال می کردیم پدرم شبهای عملیات به ما میگفت ساکت باشید ببینم اخبار چی میگه و می دیدم چقدر استرس میگیره و گریه می‌کنه پدرم اون زمان تو روستاها شاغل بود و ما تنها بودیم برای همین من خیلی جای خالی پدر و عموم رو تو خونه حس می کردم چرا که وقتی عمو محمد از جبهه بر می‌گشت میومد و با ما بازی می‌کرد برامون پفک و بستنی می خرید خلاصه اون روز مادرمو دق دادم بس که پرسیدم عمو چرا نمیاد بالاخره از چشم انتظاری در اومدم و عمو محمدم اومد با وجود اینکه بچه بودم ولی خیلی کنجکاو بودم حس می‌کردم عمو مثل همیشه نیست و بی حوصله است رفتم به مامان گفتم گفت خسته راهه ولی من نمی‌تونستم قبول کنم نزدیکش رفتم و دستمو به صورتش و موهاش کشیدم هیچ وقت اون همه خسته بي حوصله شاید هم عصبانی ندیده بودمش بهم گفت به سرم دست نزن ولی من گوش نکردم دوباره دستمو به صورت و موهاش کشیدم انگار یه جوری فهمیده بودم یه چیزی غیر عادیه یدفعه دستم خونی شد سر عمو محمدم انگار شکسته بود بهش گفتم عمو خونی موهات گفت هیس به کسی چیزی نگو من عقب گرد کردم و بدو رفتم تو آشپزخونه و به مادرم گفتم مادر به اتاق برگشت و با تعجب و ترس از عمو پرسید چی شد و اون خنده ای کرد و گفت هيچی ولی من سر عمو محمد رو به مادرم نشون دادم و عمو گفت سرم زخمی شده ولی پدر و مادرم نباید چیزی بفهمن برای همین مستقیم اومده بود خونه ما مادرم خیلی ترسیده بود و بهش میگفت بلند شو بریم دکتر و عمو فقط می خندید البته خنده زورکی که من اول فکر می کردم بخاطر زخم سرش هست ولی یکدفعه بغض عمو ترکید و به مادرم گفت داود شهید شده داود پسر داییش بود باهم اعزام شده بودن ولی ایشون یکسال زودتر از عمو محمدم به شهادت رسید و عمو محمدم بعد از شهادت پسر داییش دیگه آروم و قرار نداشت و من همون روز با دل کوچیکم حس بسیار بدی گرفتم نمیدونم چرا ولی حس کردم عمو محمدم دیگه موندنی نیست. 🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺 خاطره ای دیگر 💥شنیدن صدای شهید از مزارش در سال‌های اولیه بعد از شهادت دختر دایی های دوقلوی شهید که از راه دور اومده بودن بر مزار شهید می روند و بعد یکی از قل ها به خانه عمه بر می‌گردد و قل دیگه همچنان بر سر مزار شهید نشسته و با او درد دل می کرده دختر دایی به قدری بر سر مزار می نشیند که متوجه تاریکی و خلوت شدن مزار نمی شود تااینکه صدایی می‌شنود که به او می‌گوید برگرد دختر ابتدا فکر میکرده توهم زده و صدایی شنیده با وجود اینکه قدری ترس برش می دارد همچنان بر سر قبر شهید می نشیند که برای دفعه دوم و اینبار با تحکم صدای شهید را می شنود که او را با اسم صدا کرده و به او می گوید هوا تاریک شده و بهتر است هر چه سریعتر برگردد دختر دایی با ترس زیاد وقتی سر از قبر شهید بر می‌دارد با کمال تعجب می‌بیند که هوا بسیار تاریک شده و در آرامستان پرنده پر نمی‌زند این خاطره و یا معجزه نمی دونم چی میشه اسمش رو گذاشت را دختر دایی شهید در همان روز اتفاق برای اقوام شهید تعریف می کند . ─━━━⊱❅✿•❅•✿❅⊰━━━─ ➡️@motevasselin_be_shohada 💝 متوسلین به شهدا 💝