✅ پرسش و پاسخ از آیت الله خوشوقت 🔹 عمل (شماره 1) س: منظور از آیه ی «لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها» چیست؟ ج: اگر خدا به انسان فرمود: «روزه بگیر» و انسان مریض باشد و خدا به او سلامت نداده، از او روزه نمی خواهد. وقتی پای انسان درد می کند، می گوید: «نشسته نماز بخوان.» نمی گوید: «چرا ایستاده نماز نخواندی؟» چون به او سلامت پا را نداده است؛ اما اگر پای سالم بدهد، می گوید: «باید بایستی.» اگر سلامت بدن بدهد، می گوید: «باید روزه بگیری.» خدا هر چه به انسان داده، متناسب با آن تکلیف می خواهد. معنای آیه، این است. این یک چیز خاص است و معنایش این است. «وُسع» همین است که خدا به انسان داده است و هر چه داده، در همان حد تکلیف می کند. اگر زیاد داده، زیاد می خواهد و اگر کم داده، کم می خواهد. اگر کسی قدرت مالی ندارد که به حج برود، از او نمی خواهد؛ چون وسع ندارد. دیگری که دارد، خدا می گوید: «باید بروی.» به هر کس نداده، نمی خواهد و به هر کس داده، پشت سرش می گوید: «باید انجام دهی.» س: عقل چطور؟ ج: عقل را به همه ی انسان ها داده است. این غیر از پا و دست است که بعضی ندارند. خدا عقل را به همه داده است. می توانند بفهمند و می توانند انتخاب کنند و می توانند با عبادت و اطاعت فرمان خدا جلو بروند و خدا همه را به این کار دعوت کرده است. س: وضعیت کسی که جنون دارد چه می شود؟ ج: خدا از مجنون هیچ نمی خواهد. خدا به او عقل نداده است. عقل، شرط اول تکلیف است. س: اگر بخواهد مثلاً به مقامات بالا برسد ..؟ ج: مجنون عقل ندارد. اگر عقل نباشد، انسان راحت می خوابد. اول هر سرمایه، عقل است. وقتی نیست، خدا از انسان هیچ نمی خواهد و او معذور است؛ چون خدا به او عقل نداده، او را تکلیف نمی کند؛ اما اگر به انسان عقل داد، تکلیف می کند؛ لذا انسان های عقل دار، موظّف و مکلّفند. کسی که فاقد عقل است، خدا از او چیزی نمی خواهد. 📚 منبع: آثار بندگی، آیت الله خوشوقت 📱 کانال سبک زندگی متقین: @mottagheen