✅ پرسش و پاسخ از آیت الله خوشوقت 🔹 درباره تقوا (شماره 64) س: ایمان مُعار به چه ایمانی می گویند؟ ج: ایمان عاریتی. از ماده ی «عار یعیر» است. خیلی ها وسط کار برمی گردند و ایمان را از دست می دهند. معلوم می شود که عاریه بوده است. عاریه برمی گردد؛ اما مال خودم که برنمی گردد. بنابراین ایمانِ بعضی ها در اثر گناه برمی گردد و معلوم می شود عاریه بوده است. ایمان مُعار یعنی ایمانی که عاریتی است و ثابت و همیشگی نیست. ايمان دو جور است: گاهي مُعار است و گاهي ثابت. کسانی كه گناه مي كنند، ايمانشان عاريتي است. يك حادثه پيش مي آيد و از دست مي رود. عاريه است و عاريه به ديگري برمي گردد؛ اما ایمانی كه ثابت است، نه. فتنه مي آيد و مي رود و ایمان خيلي ها دست نمي خورد. اين ها ثابتند. س: پس ايمان مُعار با تقوا قابل جمع نيست؟ ج: نه؛ اصلاً عاريتی بودنش به خاطر نبود تقواست. س: آیا به کسی که ايمان معار دارد، مي شود گفت تقوا دارد ولي متزلزل است؟ ج: شما كه از كار مردم كاملاً اطلاع نداري. گاهي كار بيرونش را مي بيني، اما واقعش چیز دیگری است. زمينه ی ایمان در اثر گناه، آماده ی عاريتی بودن است. بايد انتظار داشت كه روزي بپرد. ✅ ادامه دارد ... 📚 منبع: آثار بندگی، آیت الله خوشوقت 📱 کانال سبک زندگی متقین: @mottagheen