✅ داستان کوتاه (شماره 252)
🔹 گناه کبیره و شفاعت؟
محمّد بن ابى عمير می گويد:
از امام كاظم (ع) شنيدم كه مى‌فرمود: خداوند - جز اهل كفر، جحود و اهل ضلالت و اهل شرك - كسى را براى هميشه و جاويدان در جهنم نگه نمى‌دارد و هر مسلمانی كه از گناهان كبيره دورى كند، از گناهان صغيره اش مورد سؤال قرار نمى‌گيرد. چون خداوند در قرآن مى‌فرمايد:
«اگر از گناهان کبیره اى كه از آن نهى شده‌ايد اجتناب كنيد، ما از گناهان كوچك شما مى‌گذريم و شما را در جايگاه خوب و ارزشمند بهشتی وارد مى کنيم.»
من به حضرت عرض كردم:
يابن رسول اللّه! پس شفاعت برای کدامیک از گناهكاران واجب است؟
امام فرمود:
پدرم از پدرانش و آنها از امام على (ع) و او از رسول خدا (ص) نقل فرموده: «شفاعت من تنها شامل كسانى از امّتم می شود كه مرتكب گناهان كبيره شده‌اند. ولى براى خوبان امتم هيچ راه و تسلّطى نيست».
من به حضرت عرض كردم: يابن رسول اللّه! چگونه براى كسانى كه مرتكب گناهان كبيره شده‌اند، شفاعت شامل می شود در حالى كه خداوند در قرآن مى‌فرمايد: «بندگان گرامى خدا جز براى كسى كه خدا از او راضى است، و کسانی که همواره از خوف خدا هراسانند، درخواست شفاعت نمى‌كنند» در حالی که هر كس مرتكب گناهان كبيره شود، خدا از او راضی نيست.
حضرت فرمود: هيچ مؤمنى نيست كه گناهى را مرتكب شود مگر آنكه از انجام آن بدش می آيد و از انجام آن پشيمان می شود. پيامبر اکرم (ص) هم فرموده: «پشيمانى براى توبه كافى است.»
امام کاظم همچنین فرمود: «هركس كار خوبى شادش كند و از كار بد، بدش آيد، مؤمن است و هركس بر گناهى كه مرتكب مى‌شود، پشيمان نشود، مؤمن نيست و شفاعت براى او واجب نمى‌شود و ظالم خواهد بود. خداوند هم مى‌فرمايد: ظالمان هيچ پشتیبان و هيچ شفاعت كننده‌اى كه شفاعتش پذیرفته شود، نخواهند داشت.»
من به امام عرض كردم: اى فرزند رسول اللّه! چگونه كسى كه گناهى مرتكب مى‌شود و بر آن پشيمان نمى‌شود، مؤمن نيست؟»
امام فرمود: هر مؤمنى كه گناه كبيره‌اى مرتكب مى‌شود در حالى كه بداند به زودى بر آن بازخواست مى‌شود، پشيمان مى‌شود و هرگاه پشيمان شود، توبه مى‌كند و استحقاق شفاعت دارد و هرگاه بر آن پشيمان نشود بر آن اصرار مى‌ورزد و كسى كه اصرار مى‌ورزد، براى او آمرزشى نيست، زيرا او به عقوبت آنچه مرتكب شده، ايمان ندارد و اگر به عقوبت آن ايمان داشت، پشيمان مى‌شد. پيامبر اکرم (ص) فرموده: با وجود استغفار، گناه كبيره‌اى نمی ماند و با اصرار و پافشارى بر استغفار، گناه صغيره‌اى هم نمی ماند.
و امّا قول خداوند که فرموده: «بندگان گرامى خدا جز براى كسى كه (خدا) از او راضى و خشنود است، درخواست شفاعت نمى‌كنند»، قطعاً آنان جز كسى را كه خدا دينش را پسنديده، شفاعت نمى‌كنند و دين، همان اقرار و اعتراف به جزاى بر خوبيها و بديها است. پس كسى كه خدا دينش را پسنديده باشد، بر گناهانى كه مرتكب مى‌شود، پشيمان می شود چرا كه از عاقبت خويش در روز قيامت آگاه است.
📚 التوحيد , جلد۱ , صفحه۴۰۷
📱 کانال سبک زندگی #متقین:
@mottagheen