🎬 تحلیل جشنواره فیلم فجر امسال... جشنواره فیلم فجر این هفته به پایان رسید و به اصلاح مطبوعات "سیمرغ ها به پرواز درآمدند". لکن باید گفت سیمرغ ها در هوا حیران و سرگردان ماندند و هرگز به آشیانه نرسیدند. چراکه به قول سیدناصر هاشم زاده (یکی از اعضاء میز نقد برنامه هفت): "جشنواره فیلم فجر امسال یکی از بدترین جشنواره ها بود، اگر بالفعل بدترین نباشد!". متاسفانه در جشنواره امسال با سقوط کیفی، هنری و البته اخلاقی فیلمسازان و فیلم‌هایشان همراه بود. کارگردانانی مثل نرگس آبیار، محمدحسین مهدویان، روح الله حجازی و... همه آمده بودند که بگویند که پس از سالها یکه تازی "مضمون خیانت" در فیلم ها و جشنواره ها ، حال مضمون "نا امیدی" در فضای شبه-روشنفکری کشور سیطره پیدا کرده است . نرگس آبیار با فیلم "ابلق" که موضوع آن موج سواری بر موج رسانه ای "می تو/metoo/من هم همینطور" است، این بار علاوه بر اینکه فرد متجاوز به زنان را فردی با ظاهر مذهبی و ریش و غیره نشان می‌دهد، او را همچنین یک "کار آفرین!" هم معرفی می کند. کسانیکه در اوج جنگ اقتصادی علیه کشور، سربازان خط مقدم دفاع از اقتصاد کشورند و منفی نشان دادنشان جز ریختن آب به آسیاب دشمن نیست. در پایان هم برخلاف اصل جنبش "می تو" که بر اساس نترسیدن و "حرف زدن" برای افشای متجاوزین است، نسخه پیشنهادی کارگردان برای زن شخصیت اول فیلم "سکوت برای از هم نپاشیدن زندگی خانوادگی" است ! از سوی دیگر، محمدحسین مهدویان با فیلم به اصطلاح طنز "شیشلیک" پابه عرصه جشنواره فجر گذاشت. فیلمی که ابدا "یک تجربه جدید" برای کارگردانی با سابقه فیلم های جنگی و سیاسی نیست؛ بلکه "توبه نامه" ای است نثار فضای روشنفکری حاکم بر سینما، بابت ساخت فیلم‌هایی چون "ماجرای نیمروز ۱ و ۲" و "لاتاری". و این امر ما را یاد هنرپیشه هالیوودی "ونسا ردگریو" می اندازد که پس از انتقاد از رژیم صهیونیستی، مجبور به بازی در فیلمی با موضوع اسارتگاه های یهودیان در جنگ جهانی دوم شد؛ و زن خوش چهره و مغرور سینمای آمریکا بابت این فیلم موهایش را تراشید تا بدبخت تر به نظر برسد! و الحق و الإنصاف، سیستمی که به فیلم "شیشلیک" پروانه ساخت می دهد (که چیزی نیست جز یک کلیپ سخیف اینستاگرامی ولیکن بر پرده سینما!)، قطعاً با فیلمی چون "ماجرای نیمروز" مشکل اساسی دارد و سازنده آن چون گنهکاری است که حال باید توبه نامه تقدیم آن سیستم سینمایی کند. در فیلم شیشلیک جامعه‌ای فرضی به تصویر کشیده می‌شود که در آن حاکمان به طبقه کارگر و غیر برخوردار می گویند که" فقر برایتان خوب است!". و نحوه پرداخت موضوع و نسبت افراد با این موضوع چنان سخیف و نامتوازن است که در نهایت هیچ راه حلی به دست مخاطب نمی دهد. مثلا شخصیت فیلم برای اثبات فقر می گوید "من شیشلیک نخورده‌ام" اما جلوی عکس پدر مرحوم او یک سینی پر از خرماست که چند برابر یک سیخ شیشلیک قیمت دارد! محمد تقی فهیم عضو تیم نقد برنامه هفت درباره کارگردان شیشلیک(محمد حسین مهدویان) گفت: "من امشب برایش گریه کردم. چون برای فیلمسازی بود که کارش تمام شده است و از این به بعد فقط زندگی می کند". مسعود فراستی دیگر منتقد هفت که خود منتقد شش دانگ جماعت مرفه بی درد و دنباله هایشان در سینماست گفت: "این فیلم به حدی توهین‌آمیز است که فقط ضد کارگر و کار نیست، بلکه ضد انسان است و برخلاف ظاهر انتقادی فیلم، طرفدار وضع موجود و لمپن بورژواها و دلالان است. کسانی که به این فیلم می خندند باید فکری برای خودشان کنند؛ چون وضع شان خیلی خراب است". و یک شب پیش از انتخاب برندگان سیمرغ ها، مسعود فراستی که معمولاً به همه فیلم ها بی رحمانه میتازد،در برنامه تلویزیونی هفت راجع به کاندیدا شدن فیلم "زالاوا" (با موضوع جن گیری و روستاییانی خرافاتی که دسته جمعی مرتکب قتل می شوند) خطاب به هیئت داوران جشنواره گفت: " اگر این فیلم جایزه بهترین فیلم را ببرد، خشن تر به آن حمله خواهم کرد. و همچنین این فیلم نباید به عنوان نماینده ایران در هیچ جشنواره خارجی نمایش داده شود!". و اما فیلم "روشن" با کارگردانی روح الله حجازی که رضا عطاران بابت بازی نقش "دلال محبت!" جایزه سیمرغ بهترین بازیگر مرد جشنواره را برد. جایزه‌ای که به گفته هیئت داوران جشنواره به نقش عطاران(دلال محبت) و نه خود عطاران داده شد. و مسعود فراستی در اظهار نظری اعلام کرد "این جایزه نشان می‌دهد که قهرمان سینمای ایران یک دلال محبت است!". و همچنین گویا کارگردان فیلم هم با وقاحت اعلام کرده که اگر فیلمساز نمیشده، سرنوشتی مشابه شخصیت اول فیلم در انتظار او بوده! تمام این موارد نشان می‌دهد که سینمای ایران "خرمشهری" است که همچنان در اشغال دشمن است. ✍🏻 م.نجات ┄┅┅═❅❅💠❅❅═┅┅┄ 🔹 کانال موعودنامه 🍀 @mouodname