🔘 و چشم به راه آينده بودن، شعله‌ ای است در وجود انسان كه هرچه فروزان‏ تر و پرفروغ‌ تر باشد، تحرک و پويايی او نيز بيشتر خواهد بود و برعكس، هرچه اين شعله به سردی و خاموشی بگرايد، تلاش و فعّاليت انسان نيز كاستی می پذيرد تا آنجا كه او تبديل به موجودی سرد، بی ‏روح... و بی ‏تحرک می شود و اين همان حالتی است كه در روانشناسی به افسردگی تعبير می كنند؛ حالتی كه شدّت و ضعف و زمينه‌‏های به وجود آمدن آن‏ها در افراد مختلف متفاوت است؛ امّا عامل آن در هر حال چيزی جز خشكيدن نهال اميد در وجود انسان نيست. 📚 ، «انتظار، بایدها و نبایدها»، انتشارات موعودعصر(عج). @mouood_org