ابوطالب؛ مدافع رسالت
سلسله مقالات حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی مدظله الوارف
در ماه مبارک رمضان(شماره۷)
یکی از اتّفاقات تاریخی که در ماه مبارک رمضان به وقوع پیوست، وفات حضرت ابوطالب است. بنا به قول شیخ مفید قدّس سرّه، در هفتم ماه رمضان سال دهم بعثت، سه سال قبل از هجرت، ابوطالب یگانه حامی و کفیل پیامبر صلّی الله علیه و آله وسلّم وفات نمود.
روزهاي عمر اكثر افراد بشر مربوط به خود و امري است فردي، ولي رجال مصلح و خدمت‌گذاران به عالم انسانيت، مردان خدا و انبيا و اوليا، روزهايشان به همه‌ي جامعه، به تاريخ و به خدا ارتباط دارد و به حساب همه موجب فخر و مباهات، عزّت و خير، صلاح و ترقي و حركت‌هاي بزرگ تاريخي است. هرچه اين روزها وجهه‌ي الهي، خيرخواهي برای جامعه و نجات مردم از جهالت، دعوت به رستگاري، حق و عدالت و جلوه هدايت داشته باشد پايدارتر و ماندگارتر است.
نكوداشت اين روزها، نكوداشت حق و نصرت ايمان است. در تاريخ اسلام اين ايام درخشان و تاريخي جلوه‌اي خاص دارد و تاريخ اسلام مزيّن به اين روزهاست.
از جمله مرداني كه در اسلام به واسطه نقش خاص، موقعيت وحفظ مواضع بسيار حسّاس و مسئوليت‌دار بايد خود او و نه روزش بلكه روزهايش و همه‌ي ياد و خاطره‌هايش زنده باشد سيّد بطحا، رئيس مكّه و قبله قبيله است؛او كه جميع فضايل اخلاقي را دارا بود و همه به او احترام مي‌گذاشتند و شخصيّت و مكارم اخلاقش را مي‌ستودند؛ «عَلَيْهِ بَهَاءُ الْمُلُوكِ وَ وَقَارُ الْحُكَمَاءِ؛ در رخساره او ظرافت پادشاهان و وقار حكيمان ديده مي‌شد»
آری! ابوطالب پدر بزرگوار اميرالمؤمنين علی عليه السلام از بزرگترین رجالی است که به گردن بشریت و جامعه مسلمانان، حقّ بزرگی دارد. كسي كه حكيم معروف عرب «اكتم بن صيفي» وقتي از او پرسيدند: «حكمت و رياست و حُكم و سيادت را از كه آموختي؟» گفت: «از حَليف علم و ادب، سيّد عجم و عرب، ابوطالب بن عبد المطلب»
او بود كه در حمايت از پيغمبر اكرم صلی الله عليه و آله و سلم درحساس‌ترين مواقع تاريخ اسلامي يعني سرآغاز ابلاغ وحي و شروع و ظهور آن، نقش حفاظت و حراست او، اساسي، سازنده، نجات‌بخش وموجب استقرار اين دين مبين گرديد.
او به همه امت اسلام حق دارد و همه وامدار اويند و روزهاي چهل و دو سال حمايت و كمك و خدمت او به حضرت رسول اكرم صلی الله عليه و‌آله بيش از چهارده هزار روز است كه هر كدامشان تاريخ ساز و الهي است؛ هر يك از اين ايام به حساب پشتيباني آن مرد تاريخ از اسلام و دين توحيد و آن حركت بزرگ كه جامعه‌ي انسانيت را به سوي ترقي وتكامل و خودشناسي وخداشناسي هدايت كرد روز خدا و روز اسلام است.
هيچ كس شمار روزهاي نصرتش از پيغمبر صلی الله عليه و آله و دعوت او و ياري حق به اين شمار نرسيد.
ابوطالب عليه‌السلام به واسطه فداكاري‌هاي عجيب ومواجهه محكم با دشمنان دين خدا، آنان را از خاموش كردن نور الهي بازداشت.
همه روزها و همه كارهايش، سزاوار نكوداشت و الگوگيری است.
چهارده هزار روز در نصرت و خدمت به رسول خدا صلی الله عليه و‌آله وسلم، همه از ايام الله است.
چهارده هزار روز استقامت،چهارده هزار روز تحمّل شدايد،محروميت‌ها، تحريم‌ها و انواع فشارها و توطئه‌هاي مشركين، اسلام را بيمه كرد.
اين ابوطالب بود و ابوطالب بود و باز هم ابوطالب بود كه در روزهاي نخست و سال‌هاي آغازين دعوت با موقعيت خاص و استفاده از احترام بالايي كه در جامعه داشت از دين خدا پاسداري نمود و پيغمبر را در ابلاغ دعوت ياري مي‌‌داد.
قصيده‌ي لاميّه ابوطالب در مدح حضرت رسول صلی الله عليه و آله،نمونه‌اي از اوج ايمان و خلوص نيت و وفاداري و نصرت كامل او از پيغمبر (ص) است.
اين قصيده به اعتراف بعضي بزرگان ادب و بلاغت و سخن شناس اهل سنت، در اعلی مرتبه‌ي بلاغت و فصاحت است و از قصايد سبعه‌ي معلّقه قوي‌تر و برتر است و به جز ابوطالب، احدي را نمي‌توان سراينده آن گفت. اين قصيده، نشان مي‌دهد كه ابوطالب، آن مرد عزم و تصميم خلل‌ناپذير در پشتيباني از رسالت الهي پيغمبر تا به كجا و تا چه حد مصمم، جازم و قاطع بوده است و در برابر دشمنان قوي پنجه،خطرناك و خونخوار، يك تنه دفاع نموده و اسلام را در مسير حركت غير قابل برگشت قرار داد.
همان گونه كه روزهاي همراهي ابوطالب با پيامبر اسلام (ص) در بين روزهاي تاريخ،درخشان است اين قصيده نيز در ميان هزاران قصيده از عرب و عجم كه در مدح پيغمبر واسلام سروده شده و مي‌شود،ممتاز و يگانه و اساسي است.
سزاوار است مخصوصاً فضلا و طلاب عزيز، آن را كه نزديك به صد بيت است،حافظ باشند.
نسل جوان و جامعه كنوني اسلام بايد تاريخ حيات و زندگي حضرت ابوطالب را وجهه‌ي نظر و الگو قرار دهند و درس‌هاي بزرگ و آموزنده‌ي اين تاريخ را فرابگيرند.
سزاوار است همگان از اين روز تجليل نمايند و برنامه‌هاي مناسب براي آن در نظر بگيرند و در سخنراني و مقالات از حقوق اين بزرگوار بر مسلمانان و بر تاريخ اسلام ستايش نمایند
منبع : سایت معظم له