شام است و آبگینه ی رویاست شهر من دلخواه و دلفریب و دل آراست شهر من دلخواه و دلفریب و دل آراست شهر من یعنی عروس جمله ی دنیاست شهر من از اشک های یخ زده آیینه ساخته از خون دیده و دل خود، خینه ساخته اندوهگین نشسته که آیند در برش دامادهای کور و کر و چاق و لاغرش دنیا برای خام خیالان عوض شده است آری! در این معامله پالان عوض شده است دیروزمان خیال قتال و حماسه ای امروزمان دهانی و دستی و کاسه ای دیروزمان به فرق برادر فرا شدن امروزمان به گور برادر گدا شدن دیروزمان به کوره ی آتش فرو شدن امروزمان عروس سر ِ چارسو شدن گفتیم سنگ بر سر این شیشه بشکند این ریشه محکم است مگر تیشه بشکند با رَنده پوست می شوم و دم نمی زنم قربان دوست می شوم و دم نمی زنم ای شهر من! به خاک فرو خـُسب و گــَنده باش یا با تمام خویش مهیای رَنده باش این رَنده می تراشد و زیبات می کند آن گه عروس جمله ی دنیات می کند باید دو گوشواره به گوش تو بگذرد هفتاد ملت از سر و دوش تو بگذرد صبح است و روز نو به فراروی شهر من چشم تمام خلق جهان سوی شهر من محمد کاظم کاظمی #مقاومت پرچم بالاست 🇮🇷✌️ @mrtahlilgar1