مكاشفه اي از مرحوم علامه مجلسي از خودشان نقل كرده اند كه در «پرتوي از زيارت جامعه كبيره»، آيت الله مكارم شيرازي آورده اند و آن را يكي از وجوه تأييد زيارت جامعه كبيره دانسته اند حال اصل ماجرا:
«در ايامي كه عراق ناامن بود و مدت ها راه سامرا بسته شده بود و كسي نمي توانست به آنجا مشرف شود من در يكي از رواق ها كنار قبر علي بن ابيطالب(ع) نشسته بودم در حال مكاشفه مسائل مهمي را ديدم و حقايقي برايم كشف شد ناگهان ديدم در سامرا هستم وارد حرم شدم در اين هنگام چشمم افتاد به وجود مقدس حضرت بقيه الله الاعظم (ارواحنا فداه) كه كنار قبر پدر و جدش (قبر عسكريين) نشسته است با مشاهده حضرت شروع كردم به خواندن زيارت جامعه كبيره با صداي بلند و رسا و تكيه به صوت همچون مداح ها تمام زيارت را در حضور حضرت خواندم وقتي زيارت تمام شد حضرت فرمود: «نعمت الزياره» چه زيارت خوبي است. عرض كردم اين زيارت از جد شماست و به اطراف قبر اشاره كردم (چون زيارت جامعه كبيره از امام هادي(ع) است) حضرت فرمود: «نعم ادخل». بله همين طور است داخل شو. داخل شدم نزديك درب ايستادم حضرت فرمود: نزديك بيا. جلوتر رفتم در حالي كه بدنم مي لرزيد و مي ترسيدم حضرت فرمود: بنشين. دو زانو نشستم. فرمود: راحت باش و چهار زانو بنشين پياده و پابرهنه آمده اي و خسته اي.
خلاصه در آن عالم حقايقي برايم كشف شد كه بيشتر آن را فراموش كرده ام (مرحوم مجلسي نمي خواهد بيشتر از اين شرح دهد) سپس از آن حال بيرون آمدم در حالي كه در يكي از رواق هاي قبر اميرالمؤمنين بودم و بعد از اين كه مدت زيادي راه بسته شده بود اسباب زيارت فراهم شد و با پاي برهنه و پياده به سامرارفتم🕊🕊