عشق، آغازِ غم انگیز ِپریــــــشانی توست مرگ، پایانِ خوشِ بی سرو سامانی توست هر چه نزدیک شدم، دورترم میکردی این هم از خُلقِ کج ِبسته به پیشانی توست! نذرم این بود به پهنای خیالت برسم داغ این کاسه ی بشکسته هم ارزانی توست آخرین خاطره ها را تو به یغما دادی تلخی خاطرم از نسخه ی درمانی توست کاش یکروز دلِ سیر تو را میدیدم چشمم از داغ ِهمین یکسره بارانی توست #صفیه_قومنجانی ➡️ @nabzeghalam