🌺﷽🌺
فیش منبر
🛑خطبه اول روز عید فطر
شروع صحبت در خطبه اول :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ بَارِئِ الْخَلَائِقِ أَجْمَعِینَ بَاعِثِ الأنبِیَاءِ وَ المُرسَلینَ ثُمَّ الصَّلَاهُ وَ السَّلَامُ عَلَى سَیِّدِنَا وَ نَبِیِّنَا حَبیبِ إلَهِ العَالَمینَ أبِی القَاسِمِ مُحَمَّدٍ ثُمَّ الصَّلَاهُ وَ السَّلَامُ عَلَى أهلِ بَیتِهِ الطَّیِّبینَ الطَّاهِرینَ المَعصُومینَ المُقَرَّبینَ المُنتَجَبین وَ لَا سِیَّمَا بَقیَّهِ الله فِی الأرَضین فَااللَّعْنَهُ اللَّهِ عَلَى أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ إلَی یَومِ الدِّینَ آمینَ رَبَّ العَالَمینَ
عبادالله اوصیکم و نفسی بتقوی الله.
قال مولانا و مقتدانا الامام الصادق علیه السلام« امالی شیخ صدوق
بندگان خدا خودم و شما را به تقوای الهی سفارش می‌کنم، محمد بن مسلم می‌گوید شخصی بر من وارد شد به‌اتفاق هم خدمت امام صادق (علیه‌السلام) شرفیاب شدیم، در هنگام خداحافظی این شخص همراه من به امام صادق (علیه‌السلام) عرض کرد «یا ابن رسول‌الله اوصنی» یعنی سفارشی، وصیتی، نصیحتی پندی کلامی عنایت بفرمایید، امام (علیه‌السلام) فرمود «أوصِيكَ بِتَقْوَى اللَّهِ » سفارش من به تو این است که تقوای الهی را در مسیر زندگی‌ات رعایت کنی.
نکته دوم: «وَ بِرِّ أَخِيكَ الْمُسْلِمِ» به برادر دینی‌ات به برادر مسلمانت نیکوئی کن، به او نیکی کن و بعد فرمود «وَ أَحِبَّ لَهُ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِكَ، وَ اكْرَهْ لَهُ مَا تَكْرَهُ لِنَفْسِكَ» رابطه‌ات با برادران مسلمانت این‌گونه باش، آنچه برای خود می‌پسندی برای برادران مسلمانت بپسند و آنچه را برای خود نمی‌پسندی نسبت به برادران مسلمانت نپسند و بعد فرمود «وَ إِنْ سَأَلَكَ فَأَعْطِهِ، وَ إِنْ كَفَّ عَنْكَ فَاعْرِضْ عَلَيْه» اگر از تو درخواستی کرد به او بده دریغ نکن اما اگر به هر دلیل سکوت کرد و چیزی نگفت اما نیازمند است تو عرضه کن بر او و تو چیزی که در اختیارداری در اختیار او قرار بده این رابطه افراد در یک جامعه اسلامی و یک جامعه دینی است، غمخوار هم هستند به هم کمک می‌کند مهربان هستند بامحبت‌اند همه خود را عضو یک خانواده می‌دانند بنابراین کلام امام صادق (علیه‌السلام) برای همه ما جنبه آموزندگی دارد
تبریک وتهنیت عید سعید فطر خدمت همه ی مومنین و مومنات
عید در لغت از ماده ی عود، به معنی بازگشت است و لذا به روزهائی که مشکلات از قوم و جمعیتی برطرف می شود و بازگشت به پیروزیها و راحتی های نخستین می کند، عید گفته می شود و در اعیاد اسلامی به مناسبت اینکه در پرتو اطاعت یک ماه مبارک رمضان و یا انجام فریضه ی حج، صفا و پاکی فطری نخستین به روح و جان باز می گردد و آلودگی ها که برخلاف فطرت است، از میان می رود، عید گفته شده است.( تفسیر نمونه، ج5، ص 131.)
بسیاری از آیات قرآن بر اجتماعی بودن شئون اسلامی دلالت می کند و صفت اجتماعی بودن در تمامی احکام و نوامیس اسلامی حاکم است. شارع مقدس اسلام در مسئله ی جهاد، اجتماعی بودن را به طور مستقیم تشریع کرده و دستور داده، حضور در جهاد و دفاع، به آن مقداری که دشمن دفع شود واجب است.
روزه و حج، بر هر کسی که مستطیع و قادر به انجام آن دو باشد و عذری نداشته باشد، واجب است. اجتماعیت، در این دو واجب، به طور مستقیم نیست. بلکه لازمه ی آن دو است؛ چون وقتی روزه دار روزه گرفت، قهراً در طول رمضان در مساجد رفت و آمد خواهد کرد و در آخر در روز عید فطر، این اجتماع به حد کامل می رسد و نیز وقتی مکلف به زیارت خانه خدا گردید قهراً با سایر مسلمانان یک جا جمع می شود و در روز عید قربان این اجتماع به حد کامل می رسد و نیز نمازهای پنجگانه یومیه را بر هر مکلفی واجب کرده و جماعت را در آن واجب نساخته، ولی این رخصت را در روز جمعه تدارک و تلافی کرده و اجتماع برای نماز جمعه را بر همه واجب ساخته است.
برخی از مردم عید را به معنی نشاط و شادی ظاهری دانسته و با پوشیدن لباسهای نو و رنگارنگ و با تدارک غذاهای متنوع و شیرینی و شربت و گفتن و خندیدن و سیاحت و تفرج بی محتوا خود را سرگرم می کنند.این از نوع حلالش خوبه اما در حالی که عارفان با بصیرت و اولیاء خاص الهی با چشم دل به عید نگریسته و زوایای معنوی آنرا جستجو می کنند. بخشی از کوششهای مردان الهی در ایّام عید بعد اجتماعی دارد که در حلّ مشکلات برادران دینی،رسیدگی به نیازمندان و محرومان و گرفتاران، شاد و مسرور ساختن برادران و خواهران دینی، کمک به مستضعفان فکری جامعه و اهتمام به مسائل عمومی و مبتلا به مسلمانان جلوه می کند چرا که آنها بر این باورند که علی(ع) در مورد ویژگیهای مردان الهی فرموده است: «نفسه من