صلح در جنگ الإمام علیّ علیه السلام ـ مِن كتابِهِ للأشتَرِ لَمّا وَلّاهُ مِصرَ ـ: ولا تَدفَعَنَّ صُلحا دَعاكَ إلَيهِ عَدُوُّكَ وللّه ِِفيهِ رِضیً؛ فإنّ في الصُّلحِ دَعَةً لِجُنودِكَ، وراحَةً مِن هُمُومِك، وأمنا لبلادِكَ، ولكِنِ الحذَرَ كُلَّ الحَذَرِ مِن عَدُوِّكَ بَعدَ صُلحِهِ؛ فإنَّ العَدُوَّ ربّما قارَبَ لِيَتَغَفَّلَ، فَخُذْ بِالحَزمِ، واتَّهِمْ في ذلكَ حُسنَ الظَّنِّ. ـ در فرمان استانداری مصر به مالك اشتر ـ نوشت: اگر دشمن تو را به صلح فرا خواند و خشنودی خدا در آن بود هرگز آن را ردّ مكن؛ زیرا صلح مایه آسایش سپاهیان تو و راحتی خودت از اندوهها و دردسرهایت و امنیّت سرزمین توست. اما پس از صلح، از دشمن خود سخت برحذر و هشیار باش؛ زیرا گاه دشمن خود را نزدیك می سازد، تا غافلگیر كند؛ پس محتاط و دور اندیش باش و به دشمن خوشبین مباش. منبع: نهج البلاغة: الكتاب 53. 🌾🌹🌾🌹به کانال ارزشی بصیرت ناجی بپیوندید 👇👇👇 ✨💫✨💫✨💫✨💫 🌹🍃🌹🍃 👉 🇮🇷 @basirat_naji 🌹