#فایل_متنی 🔹سیمای امیرمؤمنان علی -علیه‌السلام- در نهج‌البلاغه ( قسمت چهارم) مدت ها قبل از خلافت امام علی(ع) ، معاویه مقدمات خلافت خود را در شام فراهم کرده بود. هنگامی که امام به خلافت رسید، فرمان عزل معاویه را صادر فرمود و نتیجهٔ این امر، رویارویی دو سپاه در سرزمینی به نام صفین بود. زمانی که این نبرد نزدیک به پیروزی امام و سپاهیانش بود، معاویه با فریب و نیرنگ، میان سپاه امام اختلاف و شورش انداخت . چنانکه به پیشنهاد عمروعاص شامیان قرآن ها را بر سر نیزه کرده و خواستار آن شدند که کتاب خدا میان دو سپاه حکم کند( نک: خطبهٔ۱۲۵) عده ای از یاران حضرت_ در رأس آنان اشعث بن قیس _ از ایشان خواستند دعوت شامیان به حکمیت را بپذیرد . حضرت در ابتدا با قاطعیت در برابر این سخنان ایستادگی فرمود مبنی بر این که این امر، فریب و نیرنگی بیش نیست. ولی با اصرار این عده، امام، به خواستهٔ آنان تن داد. به این ترتیب قرار بود از هر سپاه شخصی انتخاب شود تا آن دو نفر به حکم قرآن عمل کنند. شامیان عمروعاص را انتخاب کردند و از سپاه امام ، ابو موسی اشعری _ علی رغم تمایل حضرت به این شخص _ انتخاب شد. این دو نفر تصمیم گرفتند که عمروعاص معاویه را و ابوموسی علی(ع) را عزل کند و انتخاب خلیفه را به شوراء واگذار کنند. به پیشنهاد عمروعاص، ابتدا ابوموسی حضرت را عزل کرد ولی عمروعاص در عین تایید عزل امام، معاویه را به خلافت منصوب کرد و به این ترتیب معاویه و سپاهش از شکست رهایی یافتند . بعد از این حادثه، گروهی که امام را مجبور به قبول حکمیت کردند، پشیمان شده و از امام خواستند حرف خود را پس بگیرد ولی حضرت کسی نبود که نقض پیمان کند. این موضوع باعث جبهه گیری این گروه در برابر امام شد و خوارج _ با شعار لا حکم الا لله _ به وجود آمد. امام در برابر این شعار فرمود: « سخن حقی است که باطلی از آن در نظر است...»( نک: کلام۴۰) به این ترتیب این گروه جنگ نهروان را بر امام تحمیل کردند و در نهایت منجر به شکست آنان و پیروزی امام گردید. 🌐 https://nahjalbalaghah.ir/ 🆔 @nahjalbalaghah_ir