🍃در محضر نهج البلاغه 📜خطبه ۱۹۳ 🍀در برابر حوادث سخت، استوار ☘و در حوادث ناگوار، شکيبا 🍀و به هنگام فزونى نعمت شکرگزار است. 🍀 به کسى که با او دشمنى دارد ستم نمى کند ☘و به سبب دوستى با کسى مرتکب گناه نمى شود🍀 و پيش از آنکه شاهدى بر ضدّش اقامه شود اعتراف به حق مى کند. ☘آنچه حفظش را به او سپرده اند تباه نمى سازد🍀 و آنچه را به او تذکّر داده اند فراموش نمى کند. 🍀مردم را با نام هاى زشت نمى خواند ☘و به همسايگان زيان نمى رساند. 🍀مصيبت زده را شماتت نمى کند. 🍀 در امور باطل وارد نمى شود و از دائره حق بيرون نمى رود.☘ هر گاه سکوت کند سکوتش وى را غمگين نمى سازد🍀 واگر بخندد صدايش به قهقهه بلند نمى شود ☘و هر گاه به او ستمى شود (حتى الامکان) صبر مى کند تا خدا انتقامش را بگيرد. 🍀 نفس خود را به زحمت مى افکند; ولى مردم از دست او راحتند.☘ خويشتن را براى آخرت به تعب مى اندازند و مردم را از ناحيه خود آسوده مى سازد. 🍀دورى اش از کسانى که دورى مى کند، به سبب زهد و حفظ پاکى است و نزديکى اش به کسانى که نزديک مى شود، مهربانى و رحمت است; نه اينکه دورى اش از روى تکبّر و خودبزرگ بينى و نزديکى اش براى مکر و خدعه (و بهره گيرى مادى) باشد.