#شرح_نامه ۳۱ نهج البلاغه 📌قسمت ۴۰ ❣امام عليه السلام در ادامه اين سخن به هفت وصف از صفات خداوند اشاره مى کند: ⚜نخست مى فرمايد: ✨وَلَکِنَّهُ إِلَهٌ وَاحِدٌ کَمَا وَصَفَ نَفْسَهُ 💠 «ولى او خداوند يگانه است، همان گونه که خودش را به اين صفت توصيف کرده است» ✍اين وصف نتيجه استدلالى است که امام عليه السلام قبلاً بيان فرمود که اگر پروردگار و معبود ديگرى بود، فرستادگان او به سراغ تو مى آمدند و آثار ملک و سلطانش را در همه جا مى ديدى و افعال و صفاتش را در جبين موجودات مشاهده مى کردى و چون چنين نيست نتيجه مى گيريم که او خداوندى است يکتا. 🔹اضافه بر اين در قرآن مجيد نيز بارها خودش را به يکتايى توصيف کرده که نمونه بارز آن سوره توحيد است و از آنجا که او صادق است و کذب و دروغ که نتيجه نياز و عجز و هواپرستى است در ذات او راه ندارد، بنابراين مى توانيم در اين وصف و ساير صفاتش، بر دليل سمعى; يعنى آيات و روايات قطعى تکيه کنيم. ⚜در دومين وصف مى فرمايد: ✨لاَ يُضَادُّهُ فِي مُلْکِهِ أَحَدٌ 💠«هيچ کس در ملک و مملکتش با او ضديت نمى کند» 🔰اين همان توحيد در حاکميّت است که يکى از شاخه هاى توحيد افعالى است; مالک يکى است و حاکم يکى. دليل آن هم روشن است، زيرا وقتى بپذيريم خالق اوست طبعا مالک و حاکم جز او نمى تواند باشد. آن هم خالقيت مستمر، چرا که مى دانيم خلقتش دائمى است; يعنى ما لحظه به لحظه آفريده مى شويم درست مانند نور چراغ که به منبع مولّد برق ارتباط دارد و اگر يک لحظه رابطه اش قطع شود خاموش مى گردد. آرى او همه روز خالق است و همواره حاکم و مالک. 📝ادامه دارد..... ┏━━━🍃🌹🍃━━━┓ @nahjol_balagheh ┗━━━🍁━━