🔹قَالَ علیه السلام لَو لَم یَتَوَعّدِ اللّهُ عَلَی مَعصِیَتِهِ لَکَانَ یَجِبُ أَلّا یُعصَی شُکراً لِنِعَمِهِ 🔹حتی) اگر خداوند در برابر نافرمانی خود، وعده ی عذاب نداده بود، برای سپاس از نعمتهایش واجب بود نافرمانی نکنند). چون شکر نعمت، در گفتار و رفتار مطابق هم، عقلا واجب است، ترک معصیت هم که ملازم با طاعت واجبه است، آن هم واجب می شود، زیرا لازم واجب نیز واجب است. و مقتضای این سخن آن است که اگر خداوند در برابر نافرمانی خود وعده ی عذاب نداده بود باز هم ترک معصیت به خاطر شکر نعمت واجب بود، تا چه رسد که وعده ی عذاب هم برای نافرمانی داده است، بنابراین به طریق اولی باید ترک معصیت کرد. 📙شرح#حکمت_290 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص294 @nahjolbalaghe5