🍃🕊 بر بال حکمت ۴۴ نهج‌البلاغه 🕊🍃 طُوبَى لِمَنْ ذَكَرَ الْمَعَادَ، وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ، وَ قَنِعَ بِالْكَفَافِ، وَ رَضِيَ عَنِ اللَّهِ. ✅ خوشا به حال چه کسانی؟؟؟ خوشا به حال کسی که به یاد معاد باشد، برای حسابرسی قيامت کار کند، با قناعت زندگی کند، و از خدا راضی باشد. ✍ شرح حکمت: امام (عليه السلام) در اين گفتار پرمعناى خود میفرمایند: خوشا به حال کسی که این چهار ویژگی را داشته باشد: 👈 ویژگی اول و دوم: ۱- خوشا به حال كسى كه به ياد معاد باشد (ايمان) ۲- براى حسابرسی قيامت کار کند (عمل) اگر انسان به یاد روز معاد، یعنی روز سنجش اعمال باشد و خود را در دادگاه عدل الهی تصور کند که نامه هاى اعمال را به دست انسان ها می دهند، نامهٔ عملى كه حتی تمام اعمال كوچك (ذرات) هم در آن حساب شده، و تمام اعضاى بدن انسان در آنجا گواه هستند و اضطراب بر همه حاكم است... به يقين در دنیا مراقب اعمال خود هست... زيرا چنين باور و ايمانى انگيزه عمل است، عملى خالى از آلودگى، و اگر لغزشى از او سر زند به زودى توبه مى كند و به سراغ جبران مى رود. در نتیجه: 👈 ركن اصلى ايمان، عمل است. و سه نوع حسابرسی داریم: ۱- حسابرسی آسان (هركس در دنیا به حساب خودش رسیدگی کند، خداوند حساب او را آسان می‌کند.) ۲- حسابرسی سخت ۳- بدون حساب 🌸 بعضی بدون حساب وارد بهشت می‏شوند 🔥 بعضی بدون حساب وارد جهنم می‌شوند 👈 ویژگی سوم و چهارم: ۳- با قناعت زندگی کند، و ۴- از خدا راضى باشد. منظور از قانع بودن به مقدار كفايت: اين است كه حداقل لازمه ی زندگى را داشته باشد، زيرا بالاتر از آن خالى از مسئوليت نيست و كمتر از آن خالى از ذلت نيست. 💠 از پيغمبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) نقل شده است كه: با يارانشان از بيابانى مى گذشتند، ساربانى در آنجا بود، حضرت مقدارى شير از او طلب كردند (البته در برابر وجه) و او بخل ورزيد و گفت: آنچه از شير موجود داریم به اندازه‌ی نیاز قبيله است و به ديگرى نمى رسد. پيامبر در حق او دعا كردند: خداوندا مال و فرزندانش را افزايش ده 🤲 بعدا به چوپان ديگرى رسيدند و همين درخواست را نمودند، چوپان نه تنها شيرى را كه در ظرف داشت بلكه آنچه در پستان گوسفند بود را نيز دوشيد و بعنوان هديه، با احترام به نزد پيامبر آورد و تقديم كرد. پيغمبر در حق او نيز دعا كردند، ولى چنين عرضه داشتند: خداوندا به حد كفاف به او مرحمت كن 🤲 ياران تعجب كردند كه چگونه در حق آن بخيل پيغمبر اكرم دعاى فزونى مال و فرزند كردند ولى درباره اين مؤمن سخاوتمند دعايى كمتر از آن فرمودند... از اين مطلب سؤال كردند و پيامبر فرمودند: مقدار كم كه براى زندگانى انسان كافى باشد بهتر از مقدار فراوانى است كه آدمى را از خدا غافل سازد. و منظور از رضايت پروردگار: همان رضايت از مقدارات خداست، چه مطابق ميل او باشد و چه بر خلاف ميلش.