(خطبه 194 یا 185 نهج البلاغه) ای بندگان خدا ! شما را به ترس از خدا سفارش می کنم و شمارا از منافقان می ترسانم . زیرا آنها 1- گمراه و گمراه کننده اند. 2- خطاکار و به خطاکاری تشویق کننده اند. 3- به رنگهای گوناگون ظاهر می شوند. از ترفندهای گوناگون استفاده می کنند. و در هر کمینگاهی به شکار شما می نشینند. 4- قلب هایشان بیمار و ظاهرشان آراسته است. 5- در پنهانی راه می روند و از بیراهه ها حرکت می کنند. 6- وصفشان دارو و گفتارشان درمان اما کردارشان دردیست بی درمان. 7- بر رفاه و آسایش مردم حسد می ورزند و بر بلا و گرفتاری مردم می افزایند. 8- امیدواران را ناامید می کنند. 9- آنها در هر راهی کشته ای و در هر دلی راهی و بر هر اندوهی اشکها می ریزند . 10- مدح و ستایش را به یکدیگر قرض می دهند و انتظار پاداش می کشند. 11- اگر چیزی را بخواهند اصرار می کنند و اگر ملامت شوند پرده دری می کنند و اگر داوری کنند اسراف می ورزند. 12- آنها برابر هر حقی باطلی و برابر هر دلیلی شبهه ای و برای هر زنده ای قاتلی و برای هر دری کلیدی و برای هر شبی چراغی تهیه کرده اند. 13- با اظهار یاس می خواهند به مطامع خود برسند و بازار خود را گرم کنند 14- سخن می گویند اما به اشتباه و تردید می اندازند . 15- وصف می کنند اما فریب می دهند. 16- در آغاز راه را آسان و سپس در تنگناها به بن بست می کشانند. 17- آنها یاوران شیطان و زبانه های آتش جهنم می باشند که : ((اولئک حزب الشیطان الا ان حزب الشیطان هم الخاسرون)) ( سوره مجادله  آیه 1۲) 🌴📚